(weer) een naamloos verhaal

Dit is een verhaal dat een vriendin van mij heeft geschreven. Ze kan zelf niet op de computer dus zal ik alles voor haar neertypen

Hoofdstuk 1

Ik liep over straat en Bedacht me wat er de afgelopen uren was gebeurd.
Mijn moeder die het huis uit was gevlucht zonder dat wij het wisten,
Me vader die zoals altijd maar dit keer erger dronken thuis was gekomen en me in elkaar had geslagen,en ik die gillend met mijn tas in mijn handen het huis uit was gerend bang voor die enge man die mijn naam riep en die mijn vader moest voorstellen.
Mijn vader mishandelde me al jaren zonder dat mijn moeder het wist.
De striemen op mijn rug van de zweep had ze nooit ontdekt, ik durfde het ook nooit tegen haar te zeggen.
Ze zal het nooit te weten komen als het aan mij lag en zeker niet aan mijn vader.
Mijn moeder was nooit thuis ze was altijd aan het werk dat belangrijker was dan mij
Mijn vader had geen werk dus als ik niet op school was probeerde ik altijd zoveel mogelijk bij mijn vriendinnen te zijn. En als dat niet kon hoopte ik maar dat hij niet huis was.
Ik wou nooit meer naar huis nooit meer!
Opeens begon het te regenen ook dat nog dacht ik dat het nog niet erger kon wel dus.
Maar ik wou niet meer naar huis! Mijn vader zou wel weer dronken zijn en mijn moeder nog steeds weg. Daarom kon ik me niet beschermen in haar zachte armen. Ook al was ze een workaholic, ik kon altijd bij haar terecht, over van alles, behalve dat van mijn vader. Haar man. Nee, dat kon ik haar niet aandoen. Om te zeggen dat haar man zijn eigen kind mishadelt.
Ik schrok op uit mijn gedachte omdat mijn mobieltje opeens afging ik keek niet na wie het was en nam op:
“ Met Aily ”
“ Met je vader ”, zei mijn vader. Het leek bijna op schreeuwen.
“ Wat is er ”, vroeg ik bang.
“ Kom onmiddellijk naar huis”, schreeuwde hij. Ik hoorde aan zijn stem dat hij weer eens dronken was.
“ Nee ik kom nooit meer naar huis”, schreeuwde ik en ik sloot het telefoon gesprek af.
Ik liep weer verder door de regen.
Ik ging naar het park en ging onder een afdakje zitten.
Ik bekeek de regen een tijdje en viel daarna direct in slaap.

We willen graag jullie reacties

xx & Friend

wow, heftig...
klinkt mooi!

meeeeeeeer!?

Oke ik wil nu al meer !

xx

hehe, ik ben in het weekend waarschijnlijk weg dus het kan nog wel even duren, maar we proberen zo snel mogelijk weer te posten

ziet er geen leuke situatie uit, daar thuis !

gelukkig ist niet echt

jullie krijgen waarschijnlijk deze week nog een stuksel
*dat stuk(kie) is langer *

xx Chi & friend

ooooooooow

*wants more*

moet je w88
ze is byna klaar met schrijven, dan moet ik nog ff beta-en en dan post ik um
jullie kunnen uit verveling gaan quoten ofso...*subtiele hint*

xx Chi

Hoofdstuk 2

Ik werd langzaam wakker en ik besefte dat ik niet meer onder het afdakje in het park lag. Had mijn vader me gevonden? Voor heel even werd ik bang. Ik schoot vooruit en bekeek de kamer. Met een zucht van opluchting zag ik dat het niet mijn vaders huis was. Ik zag dat het een grote bus was dat stil stond. Bij wie was dit? Zou dit mijn moeders huis nu zijn? Zou ze me hebben gevonden en mee naar haar huisgenomen hebben? Langzaam stapte ik uit het bed waar ik in lag. Ik bekeek de kamer. Het was niet echt mijn moeders stijl, misschien was ze het toch niet. Nee, het moet haar zijn. Het moet gewoon! Ik sloop de kamer uit en zag 3 jongens staan. 'Dus niet mijn moeder.', dacht ik verdrietig. Ik hoorde dat de jongens ruzie aan het maken waren. Ik kon het niet echt goed verstaan. Ze spraken te snel Duits. Ik was wel tweetalig opgevoed, alleen meer Nederlands dan Duits. Ik hoorde wel dat ze het over mij hadden. 2 jongens, een met dreads en de ander met make-up op, hoorde ik zeggen dat ze wouden dat ik bleef als ik nergens anders heen kon. De ander zei dat ik wel eens op de vlucht kon zijn voor de politie of gevaarlijk was. 'Ik moest hier weg.', dacht ik. Ik zal wel kijken waar ik terecht zal komen. Ze hadden niet eens in de gaten dat ik langs hen heen liep. Toen ik bij de deur was hadden ze mij nog steeds niet opgemerkt. Ze hadden het te druk met discussiëren. Ik maakte de deur open. De deur kraakte. Ik versteende. De jongens keken alle drie verbaasd op. "Waar ga jij heen?", vroeg de jongens met dreadlocks en veel te grootte kleren aan. "Weg.", zei ik snel en rende de trap af, maar ik hoorde dat ze me achterna kwamen. Ik was net de trap af toen een grote jongen mij tegen hield. Hij was veel sterker en groter dan mij. Hij keek me vragend aan toen hij mijn blauwe plekken op mijn gezicht zag. Ik wou weglopen maar hij hield me stevig vast zodat ik niet kon weglopen. "Waarom kom jij zo angstig de trap af?", vroeg de jongen aan mij. Ik wist even niks te zeggen. "Ik wil naar huis.", zei ik dan maar. De andere drie kwamen er ook bij staan, die tot nu toe de hele tijd op de trap hadden gestaan. "Jij wilt helemaal niet naar huis!", zei de jongen met Make-up op verontwaardigd. "Anders zouden we geen briefje in je tas vinden waarin staat dat je je vader nooit meer wilt zien.", vulde hij aan. Ik keek ze even verschrikt aan maar herstelde me al snel. "Dus? Dat zijn mijn zaken. Laat me met rust!", zei ik. Ze keken me aan. "Ik ga.", zei er meteen achterna zodat ze niks terug konden zeggen. Maar ze hielden met dit keer alle vier tegen. Ze waren allemaal veel sterker dan mij en ze sleurde me mee naar binnen in de bus. Ze zetten me neer op de bank en ik probeerde rustig te worden. Ze wilden tenslotte alleen maar helpen. Het was een tijdje stil, maar toen vroeg een jongen, die de hele tijd nog niks had gezegd, aan mij waarom ik me vader niet meer wilden zien. Even kon ik niks zeggen. Ik besloot het even later toch maar te vertellen. Toen ik klaar was met mijn verhaal moest ik plots huilen. Al me emoties kwamen naar buiten. De jongen met de make-up op begon me te omhelzen en probeerde me te sussen. Zo zaten we 5 minuten lang totdat ik eindelijk gekalmeerd was. Ik zag dat het hele shirt van de jongen nat was. "Je shirt.", zei ik. De jongen begon te lachen "Geeft niet.", zei hij. "Mag ik dan nu weg?", vroeg ik voorzichtig. "Waar wil je heen dan?" vroeg de jongen die mij tegen had gehouden. "Ik vind wel wat, denk ik...", zei ik onzeker. De jongens schudden alle vier tegelijk hun hoofden. "Nee, dat kunnen we niet doen.", zeiden ze. "Nou, ik ga niet naar een weeshuis of pleeggezin hoor!", zei ik bijna schreeuwend. "Rustig maar", zei de jongen die me net getroosd had. De jongens wisselde snelle blikken die ik niet begreep. "Mijn idee is dat je maar voor een tijdje bij ons woont.", zei hij. Ik keek ze alle vier verbaasd aan "Maar jullie touren bijna het hele jaar!", schreeuwde ik. "Ja, klopt, maar dan ga jij met ons mee.", zei de jongen met die dreads lachend. "Wij laten je echt niet door de straten zwerven!" Ik knikte instemmend en was blij dat ze zo aardig waren tegen me. Ze stelden zichzelf allemaal voor en dat deed ik ook bij mijzelf. De rest van de avond was heel gezellig. Ik leerde de jongens steeds beter kennen. Toen wou Tom opeens een horrorfilm kijken. Iedereen stemde in behalve ik. Ik vond zulke films doodeng. Tijdens de film hield ik bijna de hele tijd mijn ogen dicht. Op de helft van de film stootte Tom me aan. "Leuke film hè?", zei hij terwijl de andere me grijnzend aankeken. "Ja lach maar!", zei ik boos. Toen de film was afgelopen ging mijn mobiel af en ik zag dat het mijn vader was. "Mijn vader.", riep ik geschrokken. De jongens keken op. "Geef mij maar.", zei Bill. Ik gaf hem mijn mobiel en ik probeerde mee te luisteren. Het gesprek was afgelopen. Ik had het gesprek niet goed kunnen volgen, want het was te snel gegaan. Bill gaf mijn mobiel terug en gaf een diepe zucht. "Wat kan jouw vader schreeuwen zeg.", zei hij tegen mij. "Hij zij dat ik jou had ontvoerd en dat soort dingen." Ik keek hem geschrokken aan. "Wat heb je toen gezegd?”, vroeg ik. "Ik heb gezegd dat alles goed komt en dat ik jouw beschermde tegen hem en toen hing hij op.", antwoorde Bill. Ik wist dat mijn vader nu heel kwaad zou zijn en dat ik nooit meer naar die vreselijke man terug wou. Gustav onderbrak mijn gedachte en zei dat we nog een film gingen kijken . Dit keer mocht ik er een uitkiezen en het zou zeker geen horror worden. Ik zag een echte meiden film liggen 'In Her Shoes' en pakte die op. "Deze.", zei ik grijnzend. De jongens keken op "Gatver!", zeiden ze alle vier. "Pech, ik mocht kiezen en ik kies deze!", zei ik en ik stak mijn tong uit.

* 2 uur later*

De film was net afgelopen en ik zag dat de jongens allemaal in slaap waren gevallen. Geen wonder, het was al 4 uur in de ochtend. Zelf ging ik ook maar slapen ik haalde een paar dekens. Ik legde ze over de jongens heen en één over mijzelf. Ik viel al gauw inslaap tegen Bill aan.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
tadam!
Waarom gaan jullie hier niet op quoten..? *subtiele hint *

xx Chi & friend

oo
mooi geschreve
wnr komt de rest ???

week nog niet, kmoet w88 tot mun vriendin klaar is hè ze moet alles nog overschrijven uit haar schrift kan dus nog wel ff duren je kunt gaan quoten...vinden we allebei heel leuk en dan zijn we meer gemotiveerd

xx Chi

nieuw stukkie

Hoofdstuk 3
Er werd wat aan mijn arm geschud. Ik had mijn ogen nog dicht en wou ze ook nog niet open doen. "Tom, ze wil echt niet wakker worden. Je weet wat dat betekent, hè? Pak jij even een glas water?", zei Bill. Toen ik dat hoorde stond ik gauw op. "Laat maar, Tom.", zei Bill weer toen hij mij opzag staan. "Ja laat dat glas water maar staan, Tom, of gooi het over Bill!", zei ik gehumeurd. "Zo ochtendhumeurtje?", vroeg Gustav die ook de kamer binnen kwam lopen. "Nee hoe kom je daar nou bij?", zei ik zo vrolijk mogelijk. "Iedereen is al wakker. Ga je mee wat eten?", vroeg iemand. "Ja, is goed.", zei ik dit keer wat aardiger. Ik had mijn kleren van gister nog aan dus ik hoefde me nog niet om te kleden. Ik ging me alleen even opfrissen. Bill, die op me bleef wachten, staarde me de hele tijd aan."Mag ik je oogpotlood even lenen?", vroeg ik. "Jahoor.", zei hij lief en hij gaf zijn oogpotlood. Toen ik klaar was liepen we het restaurant in. Iedereen zat er al en Bill en ik schoven ook aan. "Hoi.", zei ik vrolijk. Ik zag van alles liggen. Dit was ik niet gewend, zoveel eten op één tafel. Ik pakte een croissantje en at hem op. Heerlijk was het. Verder dronk ik nog wat sinaasappelsap, daarna had ik geen honger meer. Ik zag hoe de jongens zich helemaal vol aan het vreten waren. Ik keek maar even verder in het restaurant en opeens zag ik mijn vader staan. Hij zag er niet echt vrolijk uit. "Shit.", zei ik net niet zacht genoeg. "Wat is er aan de hand", zei Tom bezorgd. "Mijn vader staat daar.", antwoorde ik zacht. De jongens keken om en zagen mijn vader ook staan. "Kom we gaan.", zei ik snel en ik stond op. De jongens rekende af en we wouden vertrekken, tot mijn vader mij zag staan. Ik keek hem beangstigend aan. Mijn vader begon mijn naam te schreeuwen en zei dat ik naar huis moest komen. Ik werd hysterisch en probeerde het restaurant uit te rennen, maar Georg en Tom hielden me tegen. Ik zag dat Gustav en Bill mijn vader probeerde te kalmeren en tegen te houden maar dat lukte niet. Hij bleef maar schreeuwen en ik keek geschrokken toe. Ik zag hoe mijn vader wilt om zich heen sloeg. Toen kwamen de bewakers en de politie er aan om mijn vader rustig te krijgen. Bezoekers van het restaurant vluchten het restaurant uit en de mensen buiten rende ook gillend weg. Ik zag dat ze mijn vader rustig hadden gekregen en hij werd gearresteerd en werd weggebracht. Opeens voelde ik me wazig en het draaide maar in mijn hoofd. Ik werd vast gepakt door Bill "Gaat het wel?", vroeg hij bezorgd. Toen werd alles zwart en ik viel op de grond.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

xx Chi and friend

whhhiiieeee
ben trg
en zeg maar tege u vrienin dat het weer een goed stukje is
amai die pa die was precies wel erg kwaad he

zallik doen

Okay...ik ben dus 2 weken weg...zonder internet o.o ik heb wel een *kutkankerrot*laptop mee, dus ik kan wel schrijven

cu in 2 weeks

xx Chi