Het Jilliebillie en Karentjeuh verhaal

Karen schreef:

Hij staat daar tegen een muurtje! Het muurtje trouwens.
De muur waar alle jongens van zijn leeftijd en klas staan.
Eigenlijk is hij maar een nietsnut.
Hij is niet eens zo mooi.
Het is gewoon de manier waarop hij daar staat, die me aantrekt.
Ik kan niet wegkijken.
Maar ik kan hem ook niet aankijken.

Hoe hij daar staat...
Hoe hij net keek.
Hoe hij lief kijkt als hij aan zijn sigaret trekt.
Ik kan me niet blijven voornemen dat hij niet knap is.
Hij is het echt wel!
Als ik kon liep ik nu naar hem toe en kuste hem...
Of vertelde hem hoeveel ik wel niet van hem hield.
Maar dat gaat niet
Hij kent mij niet!
Ik ken hem niet.
Het gaat gewoon niet...


In de verte hoor ik gejoel!
Daar zijn ze weer.
Zij die me pesten.
Die MIJ uitjoelen.
Die me slagen.
Die me pijn doen.
Die me uitschelden.
Die zijn vrienden zijn.


Al weer wat afgekoeld gaan ze bij hem staan.
Ze roken een joint.
Allemaal.
Ook hij.
Het kwetst me.
Maar ik kan het hem niet kwalijk nemen.
Daarvoor is hij te mooi.
Te lief.
Zelfs te zacht.

Ik vergeef het hem.
Hoewel hij eigenlijk mijn vergiffenis niet nodig heeft.
Hij kent me niet.
En ik ken hem niet.
Toch maakt hij me zo zenuwachtig.
Als hij naar me kijkt.
Perongeluk tegen me opstoot.
Tijdens de les iets moet doorgeven.
Eigenlijk altijd.

Ik heb al geprobeert hem te vergeten.
Het lukt niet.
Het zal nooit lukken.


Ik voel een kronkel in mij buik.
Mijn zachte mooie buik.
Ik merk dat het haat is.
Ze komen op me af.
Het hele groepje.
Inclusief hij.
Ze beginnen te joelen.
Te schelden.
En uiteindelijk...
Te slaan.
...

ik (Jill) schreef:

Waarom? Vraag ik me af.
Waarom….
Wat heb ik ze misdaan?
Ik haat dit zo… ik haat het als ze joelen, me pijn doen, me slaan… IK HAAT HET!!! Waarom doen ze dat toch? Omdat ze met véél zijn? En ik hier weerloos én alleen ben? Omdat ik geen vrienden heb… Ik ben gewoon anders dan de anderen, ik heb ze niet nodig! Maar ik heb ze WEL nodig!! Niemand begrijpt mij…
Het doet me pijn, diep vanbinnen…als ze me zo behandelen…
Hij, hij zou het niet mogen doen. Maar ik kan niet kwaad zijn op hem, Hij is… hij is mijn alles! Voor hem leef ik. Door hem leef ik nog. Zonder hem waren deze littekens geen littekens maar werkelijkheid…
Ik zie hem toch zoo graag. Diep vanbinnen weet ik dat hij dit niet wil doen. Hij is ook diegene die me elke keer het miste hard pijn doet, diegene die me wilt sparen. Ik ben hem er dankbaar voor. Ergens weet ik dat Hij dat ook weet.
Een van zijn vrienden wil me weeral slaan. Tranen springen in mijn ogen. Neen, ik mag niet huilen, ik moet sterk zijn. Hij, dat mag Hij niet zien en zijn vrienden al zeker niet! ‘Neeee!!’ roept Hij luid terwijl hij geschrokken een stap achteruit zet. Riep hij dat nu echt? Stokte nu net zijn adem? Is dat nu echt een twijfel die ik in zijn ogen zie? Zag hij misschien mijn tranen? Was het daarom dat hij ‘Neeee!!!’ riep? Doet hij dit misschien helemaal niet graag? Ziet hij ook dat ik anders ben dan de anderen, dat ik niet nep ben? Vraagtekens overal in mijn hoofd…ze blijven spoken… Antwoorden hoop ik ooit te vinden, hoe sneller hoe liever…waarschijnlijk nooit!
‘Wat is er Bill? Wil jij het liever doen? Ga je gang, deze is voor jou!’ Zegt die jongen die mij net wou slaan. Hij slikte… euh…oké, brengt hij er stammelend uit. ‘Komaan Bill, sla maar eens extra hard deze keer!!!’ Met knikkende knieën komt hij op me af. Wil hij me geen pijn doen? Nee, wat? Neeee???...Ooooh, hij is zo lief. Ik lach even lief naar hem. Hij kijkt met een blik van ’Ik wil je echt geen pijn doen, maar ik moet het, alsjeblieft help me.’ Aan. ‘Het spijt me…’ Fluistert hij zachtjes in mijn oor. Die woorden raken me echt. Die slag die hij me nu gaf voelde ik niet, ik was in een soort van roes. Zijn vrienden lachte steeds meer met me. ‘Kom gaan we er nog eentje roken??! Riep een van zijn vrienden naar de groep. ‘Jaa we zijn hier weg!’ Riep een andere. Hij kijkt naar de grond en vormt nog snel ‘Sorry’ met zijn lippen net voor hij zijn groepje achternaloopt. Ik blijf hier achter. Alleen met mijn innerlijke pijn en al mijn vraagtekens.

Karen schreef:

De harde muziek bonkt in mijn oren.
Ik hoor hem niet.
Iemand most bier over me.
Ik voel het niet.
Iemand botst tegen me.
Ik blijf staan.
Gewoon verlamd.
Daar staat hij.
De laatste die ik hier had verwacht.
Hij ziet er leuk uit.
Zijn haar is gestijld.
Jeansbroek van Diesel.
Zwarte leren jas.
Die ene mooie.
En mooie perfecte schmink.
Eigenlijkis hij een beetje raar.
Maar dat maakt niet uit.

Zijn vrienden volgen hem.
Ze merken me op.
Daar gaat het weer.
Daar is hij weer.
De hel.

Als ik wakker weet ik niet waar ik ben.
Pas als ik echt ben uitgerokken merk ik het.
Mama's kamer.
Lieve mama.
Ik sta op en ga naar de badkamer.
Dat had ik beter niet gedaan.
Overal op mijn gezicht staan blauwe plekken.
Men oog is dik en blauw.
Men lip ook.
Men kaak doet veel pijn merk ik nu als ik geeuw.
Ik kleed me uit en kijk naar de rest van men lichaam.
Alles is blauw.
Alles.
Men ribben doen serieus pijn.
Ik kan me niets meer herinneren.


Ik weet alleen nog hoe ze naar me kwamen.
Bill aan top.
Met de hardste klap ooit.
Na een paar trappen en kloppen kan ik me niets meer herinneren.

Ik hoor een deur.
'Mama?'
Ze komt naar me toe en kijkt me zielig aan.
Ik haat het als ze zo kijkt.
Vol met medelijden.
Maar wetend dat haar kindje een loser is.
Een loser die niet voor zichzelf kan opkomen.
Ik voel me zo slecht dat ik begin te huilen.
Ze pakt me vast.
'Engeltje wat is er gebeurd?'.
Ze kust me op men voorhoofd.
'Ik weet niet mama, ik kan me niets meer herinneren.'
'Wie heeft me naar huis gebracht?'
'Ik!' zegt zevastberaden.
'Iemand had je in de sloot gevonden en naar je gsm gezocht om te bellen.'
Wat hou ik toch van haar.
Men moeder is de enigste in mijn leven.
Mijn beste en Enige vriend.
Sinds papa gestorven is zijn we closer dan ooit.
Zij zal wel voor me zorgen.


De volgende keer dat ik Bill zie is weer op school.
Weer bij het muurtje.
Ik durf niet te kijken.
Ik schaam me.
Dat ik van hem kan houden terwijl hij zo een rotzak is.
Mama heeft me wat opgekalefaterd.
Een dikke sjaal.
Zo'n leuke coole pet.
Zo een als David Jost die beroemde producent!
En wat schmink.


Gewelidg!!
Het thema kon niet beter.
Zedenleer.
'Op onze school geen pesters!'
Ze zouden eens moeten weten!!
De losers!!
Ik voel ineens een propje.
Opeens wordt het me te veel.
Ik draai me met een ruk om en roep:
'Stop ermee, sukkels! Ga een leven zoeken.'
Het slaagt blijkbaar niet goed aan.
Ze staan allemaal recht.
Drie gasten houden me vast en de rest slaagt me.
Met Bill op kop!
Geen leerkracht.
Geen moedigen die me helpen.
Alleen gelach.
Van de pesters.
Van de klas.
Van Bill.

Hij fluistert me in men oor.
Ik hoop dat het weer lieve woorden zijn.
Dat hij niet zo slecht is als hij laat merken.
Dat ik de blik in zijn ogen niet had gezien dat hij evan genoot.
Maar helaas.
'wij zien jou na school wel. Dan gaan wij samen leuke dingen doen!,
Het noemt " pest de seut''!!'.
Teleurgesteld val ik op de grond.
Weer heb ik pijn.
Niet zo zeer aan mijn lijf.
Eerder in mijn hart.
Nu pas dringt het door...
Bill is een rotzak.
Hij geniet ervan!
Al men hoop valt.
Ik begin te huilen.
Het makt de stemming niet beter.
Ze pesten me nog meer.
Ik loop weg.
Weg van hun.
Uiteindelijk loop ik niet ver.
Tot aan de toiletten.
Ik hoor iemand achter me aanlopen.
Hoop dat het Bill is die met verontschuldingen aankomt.
Helaas.
Het is een klasgenoot.
De enige die misschien nog om me geeft?
Nee hoor.
Het is een klastitularis.
Hij zag me weglopen.
En wou me tot orde roepen.
Klote wereld...

ik (Jill) schreef:

De deurbel gaat
Verschrikt schiet ik wakker…
Ik kijk snel rond me heen.
Euh, ik ben niet op school?
Waar is Bill?
Waar is zijn groepje??
Had ik het dan allemaal gedroomd?
Was die afspraak voor die nieuwe afranseling
een droom?
Ik haal opgelucht adem.
Ik trek mijn T-shirt terug recht
en voel nog steeds die blauwe plekken
van mijn vorige afspraak met Bill en zijn groepje…
‘Auw…’ roep ik als ik geeuw.
Mijn kaak doet pijn.
Zo te voelen, en aan de inktsmaak in mijn mond,
ben ik weer op mijn schrijfgerief in slaap gevallen.

‘Oefff…het was maar een droom.’
Denk ik nog terwijl ik me naar de voordeur begeef,
Wie zou het zijn?
Toch niet Bill? Please, niet Bill.
Terwijl ik even halt houd.
Ik wil hem nu niet zien
Hij doet wel raar de laatste tijd…
Wat zou er met hem zijn?
Zou hij doorhebben dat
die zogezegde ‘vrienden’ van hem
échte klootzakken zijn?

Waarom is hij eigenlijk bevriend geraakt met hen?
Als ik me goed herinner
dan kwam dat doordat Siemon naast hem zat in de klas.
En Bill niet zielig alleen wilde zijn op de speelplaats.
En daarom zich dan maar aansloot bij hun groepje,
die hij eigenlijk niet kon uitstaan.
Waarom is hij hen toch leuk gaan vinden…?
Vind hij hen leuk?

Pfff, eigenlijk heb ik medelijden met Bill,
Zijn ‘vrienden’ zijn allemaal sukkels!
Maar hij heeft wel niemand anders…
Ooh, hij heeft zo een moeilijk leven.
Nee!
Ik ben er…
Hij kan bij mij komen staan…
Nja, dat wil hij vast niet…
Wie wil er nu bij mij komen staan?
Juist, niemand …

Ik haat mijn school!
Ik haat mijn klas!
Ik haat de leerkrachten!
Ik haat alle medeleerlingen!
Ik haat alles!
Nee, niet Bill
Bill is…
niet zoals de anderen
Hij is…
Speciaal.
Hij is een beetje…
zoals mij...
Volgens mij weet hij dat wij
een beetje hetzelfde zijn…
Maar hij wil het niet toegeven!
Hij wil aanvaard worden,
net zoals ik,
Maar hij doet het op een verkeerde manier
Ik moet hem helpen
We moeten elkaar helpen
Wij
Bill en ik
Samen.
Ach, misschien beeld ik het me allemaal maar in…
‘Wat is het leven toch ingewikkeld’
zucht ik als ik verder naar de deur slenter.

Ik open de deur.
Nee maar…
Dat kan toch niet?
Tante?
Ik vlieg mijn tante in de armen
En laat haar niet meer los.
Ik vergeet al mijn zorgen over school en Bill en….
‘Koekje van me…’ zegt men tante
Nja, zo noemde ze me vroeger altijd.
Het is zo lang geleden dat ik jou nog gezien heb!
‘Jaah, koekje, 8 jaartjes geleden al…’ zegt mijn tante een beetje beschaamd.
Hoe komt het dat je naar Duitsland gekomen bent?
Blijf je hier lang?
Weet mama dat je hier bent?
Wil je terug van die lekkere Pizza’s maken zoals vroeger?
En jouw pasta’s, die moet ik ook nog eens eten!
Wat…?

Koekje, koekje, kalm aan.
Mag ik eerst even rustig binnenkomen
en een beetje rusten?
Of denk je dat een reis van Italië tot hier
niet vermoeiend is?
Zegt ze al lachend.
Oooh, sorry…
Het was niet de bedoeling
jou te overrompelen met al mijn vragen enzo…
koekje toch.. het kan heus geen kwaad.
Ik ben juist blij dat je me terug wil zien
maar ik zou enkel nu een beetje willen rusten meer niet
daarna mag je vragen wat je wilt.
En je mama weet niet dat ik hier ben
dus het word een verrassing voor haar
Zegt ze al knipogend.
Rust maar even uit op mijn kamer, tante.
Ondertussen maak ik wel een cappuccino voor je,
zoals mama me dat heeft geleerd.

Ik begin aan het maken van tantes cappuccino
En bedenk me hoe hard ik mijn thuislandje wel niet mis.
Ik woon al 10 jaar hier in Duitsland
maar die 7 jaartjes in mijn eigen vertrouwde stekje, in Italië.
Met al mijn vrienden.
Bij mijn familie…
Waar ik niet uitgelachen werd.
Daar waar ik geliefd was,
heb ik moeten verlaten…
En moeten inruilen voor mijn leven hier in Duitsland.
Papa kreeg hier een goede job aangeboden
Nja, nu is papa er niet meer…
Toch vind ik het jammer dat we van Italië weggegaan zijn.
Maar voor geen geld van de wereld zou ik het ongedaan maken
Want voor alles is een reden…
Bill...

Niet veel later is de cappuccino klaar.
Ik kom ik met het tasje en een koekje mijn kamer binnen gelopen.
Tante slaapt echter al.
Ik maak haar best niet wakker denk ik.
Ik zet het tasje neer op mijn bureau
en laat mijn tante rustig verder slapen.
Ondertussen ga ik beneden een beetje televisie kijken.
Een paar uur later was mijn tante al wat uitgerust
Ze kwam beneden samen met me wat televisie kijken
Niet dat ze er veel van verstond,
Want tante sprak geen Duits.
Maar dat gaf niets.
Dat samen in de zetel zitten en samen tv kijken was veel waard.
Dat had ik zolang moeten missen.
Straks komt mama thuis… ze zal superverrast zijn.
Ik hoor sleutels omdraaien en meteen daarna een deur open gaan.
‘Ja mama is er.’ Zeg ik opgewonden.
Niet veel later staat ze in de woonkamer
Met haar mond tot op de grond en haar ogen wijd open.
‘Zusje?’ Zei mama.
Mama en tante barste allebei in tranen uit.
‘Wat doe je hier?’ Zei mama overgelukkig
met haar zusje in de armen.
…

Karen schreef:

Niemand ziet me.
Niemand hoort me.
Alleen de maan.
De nacht.
Hij waakt over me.

Ik loop over straat.
Kijk op men horloge.
0.00 percies
Eng.
Hij sprong net over toen ik keek.
Ik trek men kraag wat hoger.
''Brrrr koud"
Daar is het.
Vanavond treed men enige echte vriend op.
Men mama.
Ik lach.
Mijn beste vriend is mijn mama, haha.
Ze treed vanaf vandaag elke vrijdag op in een salsabar in berlijn.

Ohneee neee neeee
Dit kan je niet menen.
Ik slaag in paniek.
Neeeee.
Ik wil weg.
Nu roep ik hardop
"NEEEE"
Shit nu val ik op.
Ik wil weglopen maar het is te laat ze volgen me.
Ze trekken me ruw onderuit
Bill raapt me op en duwt me tegen een muur.
Ik slaag hem.
Deed ik dat nou echt sloeg ik hem.
Ja ik sloeg hem recht in zijn gezicht.
Hij stapt naar achter laat me los en wankelt even.
"Shit die kerel sloeg me een bloedneus, maak hem af!"
De woorden die ze bij de kloppen toepassen zijn niet liefelijk.
Woorden als Vuile makak.
Blijf weg van onze vrienden BRUINE!
en meer grofs.
De laatste klap is voor Bill
Hij is raak.
Tussen men middel daarna in mijn buik en erboven.
"En de laatst knaller in je gezicht, Bruine ga weer naar je eigen land."
Die kwam hard aan.

Kreupel liep ik naar de backstage.
Mama zag me.
Ze was kwaad.
Furieus.
Haar temperament kwam boven.
Duidelijk.
Zodra ze gekalmeerd was door de muzikanten verzorgde ze me.
ze was het beu.
Ik ook.
Waarom deed Bill dat toch?
Alleen omdat ik bruin was?
Pfff het kon me niets meer schelen.
Of toch wel
Bill kon me wat schelen.
Net voor hem pleeg ik geen zelfmoord
Maar wat had hij de laatste tijd toch?
Die waterige ogen.
Huilde hij veel?
Waarom?
Moest ik hem troosten?
Dat kan ik goed.
Ik maakte me echt veel zorgen om Bill.
Ik hield ook zo veel van hem.

Maandag op school keek iedereen naar me.
Ik zag er dan ook niet lief uit.
Pfff Klootzakken.
Ik kwam voorbij de muur.
De groep stond er maar Bill niet.
Bill stond apart.
Er is echt iets met hem.
Wat maak ik me toch wijs?
Hij is dood aan het gaan van binnen.
Wat zal ik doen?
Naar hem gaan?
hij staat tenslotte alleen.
Ik waagde het erop.
Maar eens daar gebeurde het...

The Bullybeater:
Wat ging die vuile bruine nu naar Bill?
Nee nee dat gaat niet door.
Ik liep op hem af.
Pak hem vast.
"Zo wat ga je doen ventje"
Als ik hem wil slaan duwt Bill me weg.
"HEEEEEY WAT HEB JIJ?"
"waarom duw je me?"
"shit Bill"
"waarom doe je toch zo de laatste tijd?
Bill weet niet goed wat zeggen.
Hij lijkt zelf verschoten van wat hij deed.
"Laat heT toch"
De kleine bruine bekijkt hem verwondert.
Bijna met hoop.
Rarerd!
wat heeft hij?
"wat heb je ?"
"NIETS JE MOET HET LATEN? EN MIJ OOK!!!"
Dits was het dan.
Hij kon stikken.
"Ja stik erin jij moet niet meer afkomen."

IK WEER:

Wow Bill verdedigde me!
Nu staat hij alleen.
Zag ik een traan?
Hij loopt riching de toiletten.
Zal ik hem achterna gaan...

ik (Jill) schreef:

Misschien beter niet…
Of wel?
Jaah! Ik moet het doen.
Ik kan hem troosten
Hem helpen
Er gewoon zijn…
Ik ga hem achterna

Ik zie hem daar staan,
Zijn gezicht tegen de muur
Zijn handen voor zijn gezicht
Zou hij wenen?
Bill? Vraag ik voorzichtig…
Hij draait zich geschrokken om
Zijn schmink is wat uitgelopen
Zijn gezicht spreekt angst
En veel verdriet

Hij kijkt me aan
En dan naar de muur
Het doet me pijn
Hem zo te zien
Te zien hoe hij lijdt
Maar door wat?
‘Als je erover wilt praten..’
probeer ik voorzichtig
‘Neen..’ Zegt hij
‘Ga gewoon weg en laat me met rust.
Je snapt er niets van.’
Zijn hand vormt een vuist
Slaan zal hij er niet mee doen
Het is eerder om zijn woede
en verdriet te uiten
Hij kan het niet loslaten
Er moet iets erg zijn
waar hij mee worstelt
Maar wat?

Ergens in de verte gaat de bel
We moeten terug naar onze klas
We blijven hier
Het lawaai op de speelplaats vervaagt
Maakt plaats voor
verdriet en pijn
maakt plaats voor
Bill en mij.

Waarom? Vraag ik
‘Je snapt het niet…
het ligt veel te diep.
Niemand kan het snappen
NIEMAND!’
Hij slaagt met zijn vuist tegen de muur
tranen vloeien
hij krimpt ineen
een hoopje verdriet en pijn
op de grond
dat is wat ik zie

PIJN!
Dat is wat ik voel hem zo te zien
PIJN!
Dat is wat hij nu uitstraalt
PIJN!
Dat is wat hij heeft.
Innerlijke pijn…
Heel diep
En veel

Ik ga naar hem toe
zet me naast hem neer
geef hem mijn schouder
een arm om hem heen.
Hij kalmeert
‘Het komt wel weer goed’
NEE, niemand kan haar vervangen!!
NIEMAND!!
Roept hij luid.
Ik verschiet ervan.
Over wie praat hij?
Weer slaat hij met zijn vuist
Niet tegen de muur
Niet tegen mij
Maar tegen de grond.

Hij verschuilt zijn gezicht
achter zijn handen
‘Waarom moest die bestelwagen
nu net op dat moment daar zijn?
Waarom??
Waarom toch…’
Ik schrik van zijn woorden
Al begrijp ik het allemaal niet zo goed.
Ik ben wel blij dat Bill
erover praat met mij
alsof hij mij vertrouwt
het doet me iets.

‘Waarom moest
mijn lieveling daar zijn?
Waarom is ze er nu niet meer?
Waarom liet ze mij hier achter
Helemaal alleen…
Diegene die mij begrijpt
Diegene die ik liefheb
Diegene die er nu niet meer is.’

Mijn ogen zijn waterig
Een traan rolt
En vind zijn weg op mijn wang
Nu dringt het allemaal tot me door
Nu weet ik waar hij mee worstelt
Waarom hij soms levenloos
Voor zich uit zit te staren…
Waarom hij zich van niets meer iets aantrekt
Waarom hij zo…kwetsbaar is…

Ik hou hem in mijn armen vast
Bill huilt…
En huilt,
hij blijft maar huilen
Het is niet om aan te zien.
Hij lijd pijn
Verschrikkelijk veel pijn

Uren verstrijken
Toch blijf ik daar zitten
Ik blijf bij hem
Hij heeft me nodig
Eindelijk heeft iemand me nodig
Ik moet er voor hem zijn…
…als een vriend.

‘Ik moet even iets doen…’
Zeg ik tegen Bill voor ik hem
voorzichtig van mij afduw.
‘Ik ben direct terug…’
Ik laat je niet in de steek!
Hij verroert zich niet.
Dat hoeft ook niet
Hij heeft het wel gehoord
Daar ben ik zeker van.

‘Tom! Tom!
Je moet snel komen!
Bill is er slecht aan toe.
Breng hem naar huis…
En wees er voor hem!
Hij heeft je echt nodig
Het is echt verschrikkelijk
hoe hij zich voelt.
…
Ze was zeker alles voor hem é?’
‘Jaa… alles.
Ze was gewoon alles voor hem.
Hoe weet je dat eigenlijk?
Heeft Bill over haar verteld?’
Ik knik
‘Dat heeft hij niet meer gedaan sinds…’
Plots werd het stil
We wisten allebei waar het over ging.
Breng me snel naar hem toe
Ineens komen er 2 jongens bijstaan
‘Alles in orde Tom?’ Vraagt de ene (a)
Hij is wat gespierd en kleiner dan Tom.
‘Bill is nu compleet ingestort.
Ik moet hem naar huis brengen.’
‘Is het nog altijd zo erg?
Het is toch al meer als 2 jaar geleden?’ Zegt de andere (b)
Hij is ook kleiner dan Tom
en ook net iets kleiner dan die ene (a)
‘Zijn vrienden hebben hem ook net verstoten.’
Zeg ik tussen hun gesprek door.
‘Je bedoeld toch niet die bende rotzakken
zeker waar hij altijd bijhangt?
Dat zijn geen vrienden.
Hij heeft gewoon niemand anders…
En mij ontwijkt hij zoveel mogelijk sinds…
Gelukkig dat ze hem niet meer willen
Ze zijn slecht voor hem.’
Zei Tom
‘Euh,…dit zijn Georg (a) en Gustav (b),
2 voorbeelden van echte vrienden.’
‘Breng me maar snel naar Bill toe…
G en G, komen jullie mee?’
‘Natuurlijk’ Antwoorden Gustav en Georg in koor.

Hij ligt daar maar wat op de grond
Levenloos
Van zijn schmink rond zijn ogen
is bijna niets meer te bespeuren
‘Hij is er erger aan toe dan ik dacht…’ zegt Tom bang
Tom zijn gezicht ziet er angstig uit.
Georg en Gustav rapen Bill op.
Tom kijkt geschokt toe.
‘Het komt wel goed, Tom!’ Zeg ik tegen hem
‘Ik hoop het…’ mompelt hij.
Met zijn vieren brengen we Bill naar huis.
Bij hun huis aangekomen
Zei ik: ‘Ik denk dat ik nu beter
ook naar huis ga…Ik zou hier anders toch
Maar in de weg lopen…’
‘Neen! Blijf maar’ Zei Tom
terwijl hij naar Gustav en Georg keek
om te zien of ze het goed vonden.
‘Jij bent wel oké… en je hebt mijn broer
wat opgevangen, dus blijf maar.’
Watttttt? Ik mag blijven!
En ze vinden me oké!!
Dat kan niet!
Neen! Het is echt zo
Tom, Gustav en Georg vinden me oké.
Als ik dat tegen mijn mama zeg
Zal ze blij zijn.

We leggen Bill op zijn bed.
Zijn ogen huilen niet meer
Zijn hart wel
Altijd al!
Zijn blik is dood
Ik zou er zo graag weer
wat leven in zien.
‘Ik kom straks nog wel eens
kijken zei Tom.’
we gingen naar beneden.
De zetels voelen zacht.

Karen schreef:

BILL:

Ik lig passief op bed.
Beneden hoor ik Tom, domme gustav en domme georg en....
Wie hoor ik nog?
Wie is dat?
Ik loop stiekem naar beneden...
'Ah die vreemdeling'! fluister ik zacht zodat ze me niet horen.
Wat heeft die toch met me?
Wat moet die van me?
Of was die gewoon lief?
Hielp me vriendelijk...
Maar toch ik haat die vuile buitendlander!!

Ik ben blij dat ik weer in mijn bed lig!
Maar dan begin ik na te denken.

Waarom,
waarom was ze daar,
waarom op dat moment,
waarom zag ze het niet aankomen.

Tom waarchuwde haar niet eens
HIJ WAARSCHUWDE HAAR NIET!
HIJ ZAG HET!
WAAROM DEED HIJ NIETS!

De woede in me loopt op.
Ik haat hem al sinds het ongeval!
Hij is een niks voor me!
Waarom heeft hij dat niet door?
Waarom brengt hij me naar mijn kamer.
Het kon hem toen toch ook niets schelen.
Waarom nu wel!

Na een tijd val ik in slaap.
Gewoon van het huilen,
de woede,
het nadenken.

Als ik weer wakker wordt kijk ik in twee grote bruine ogen!
Ik haat die ogen!
Ik kijk op.
Tom....
'Tom wat doe je hier?'
'Ik wou gewoon even zien of je wel in orde was'.
'Uhu'
'Wat uhu?'
'Uhu, ik ben in orde...Ga nu maar'
'Maar....'
Ik onderbreek hem nog snel voor hij iets kan zeggen.
'GA!'
Hij verschiet, loopt weg, kijkt om.
Die blik, waar ken ik die van...

Ik begin automatisch te huilen.
Gelukkig is Tom al weg, anders kwam hij me nog troosten ook!
Die blik,....
Hij is van haar...
Ze had diezelfde blik in haar ogen, toen ik het uitmaakte, verdriet, wanhoop, pure wanhoop.

Ze wilde me terug!
Ze wilde me terug en ik was te koppig!
Ze zag me nog graag na alles wat ik haar aandeed!
Ik wou haar ook, ik wist het, ik was gewoon te koppig en te trots om het toe te geven!
Ik haat me
IK HAAT ME!
Nee... da doe ik niet!

Ik haat Tom
Ja ik haat tom!!
Ik zeg dit hardop alsof ik mezelf ervan wil overtuigen!
Maar ik haat hem echt!
Dat doe ik echt...

TOM:

'Mam, zou Bill me haten?'
Ze kijkt me vol ongeloof aan als ik dat heb gezegd...
'Nee tuurlijk niet liefje! Dat doet hij toch nooit, hij is je broer'
'TJe mam, TJe'... zeg ik iets wat geirriteerd.

Bill komt beneden.
Hij kijkt sip.
Zijn ogen zijn wazig..
Nat...
Blijkbaar had hij honger want hij at wel alsof hij tien magen had te vullen...
Misschien komt het door het verdriet.
Vannacht zal ik hem wel is goed troosten.
Ik ga bij hem in bedje liggen.
Net zoals die goede ouwe tijd!...

BILL:

Tom zit me tijdens het eten heel de tijd aan te kijken.
Ik kijk niet terug.
Ik kijk hem nooit meer aan.
Nooit meer!

Oh geweldig ja natuurlijk...
Komt zijn domme lief ook weer langs...
Kan ik lekker zitten kijken hoe hij zijn geliefde vasthoudt, terwijl hij de mijne heeft kapotgemaakt!

Kapotgemaakt!!
Ik loop kwaad naar boven, waarschijnlijk als ik dat niet had gedaan had ik Tom geslagen, of Star... Dom wicht!

TOM:

Eindelijk is ze er weer, mijn mooie meisje...
Hier keek ik al een maand naar uit.
Ik haat het als ze weg moet met haar vader naar België!
Waarom kan ze ook niet normaal op school zitten!! Net zoals het doorsnee meisje van 20 jaar!

Ik blijf het gewoon sexy vinden dat ze ouder is...
Ze weet zoveel meer...
Kennis
Woorden
Gevoelens
Bedondervindingen!!

Mmmhh ik hou van haar!
Ik kus haar.
Mama en Bill zitten er bij maar van een kusje zullen ze wel niet doodgaan.
"KNAL"

Blijkbaar wel, Bill is furieus naar boven gelopen!
Als ik naar boven wil gaan houdt mama me tegen.
Ik weet niet waarom...
Ze gaat naar boven...
Ik blijf bij Star.

MMhhh sexyy!

BILL:

Klootzak
Hoe durft hij??
HOOOH ik kan hem wel villen!

Mama komt binnen...
"Bill, liefje wat is er?"
"Niets mam, ik was gewoon even kwaad op Tom, je snapt me wel he"

"Waarom zeg je hem dan niet dat hij dat niet moet doen?"
"Praten,.... TOM???,.... Ik weet niet... Hij is zo naief...Snapt hij dat wel...?'"
"Bill, je broertje is niet dom!"
"Broer! Hij is ouder!!"
"Jaaa tis goed, maar overtuig hem dan!"
"Overtuigen?...."
Overtuigen he!!
Ja mam dat zal ik zeker doen!!

Het idee schoot me tebinnen samen met het woord overtuigen!
Ja hoor ik zal hem zeker overtuigen wacht maar af!

TOM:

"Schatje, hoelang zijn we nu al samen?"
Ze zit op mijn schoot en kust me op men neus als ik dat vraag.
"Mhhhh..."
Wat is ze schattig als ze denk"

"Twee jaar en een half!" "Bijna zes maanden!"

"Gaan we iets doen!?"
"Wat dan?" vraagt ze nieuwsgieriger dan ooit.
"Wel ik kan jou kietelen en dan loop jij naar mijn bed en dan..... jah je weet wel!"
Ik zet men grijns op als ik dit zeg!

"Nee dat doen we niet tommiewommie!!" "Ik moet naar huis..."
"Hohhhhh nee dat moet je niet" ik pak haar stevig vast!
"Jawel" ze geeft me een kus en is dan weg via de achterdeur!

Pfff meiden!!
Ik zal ze nooit snappen!
Mmmhhh haar geur hangt nog in mijn trui!.

Als ik een deur hoor stop ik met snuiven aan men trui.
Het is Bill.
Hij lijkt opgepept.
"Hey Bill,... gaat het?"
"Mhh? oh ja zeker sorry van daarstraks Tom..."

"Geeft niet broertje..."

BILL:

Haha ik ben mijn smerig plannetje met hem gestart!
Poeslief zijn en dan ruw aanvallen...

"Hey Tom, wanneer komt Star weer, is ze al weg?"
"Ja ze is weg, damn eee, ja ik denk morgen, waarom?"
"Wel ik mis haar, ik wil iets gaan doen met haar!"
"Oh ja jullie waren goede vrienden he, je zal haar wel missen dan..."
"Ja" ik probeer extra sip te kijken...

Zo smerig als ik ben!

De volgende dag komt Star, ze lijkt blij me te zien.
"Star gaan we wat doen?"
"Oh Billie tuurlijk, Tom vind je het erg?"
Hij lijkt het niet echt erg te vinden, hij vertrouwt me dus...
Des te beter!!

Oke tijd voor men plannetje.
De hele dag doe ik lief voor haar...
Eerst gaan we shoppen, ik help haar , geef complimentjes...
'S avonds eten bij de McDonalds...

En dan later als we thuis komen is Tom er toch niet meer...
Ik kan doen wat ik wil....

"Kom je nog filmpje kijken Star?"
Natuurlijk komt ze binnen, mij weigert ze nooit! Nooit!
"Welke film lieverd?"
"Gaan we naar Step up kijken, please please please?"
Ze kijkt me met smekende oogjes aan.
Pff Kutfilmm!! Ik wil die niet!
Toegeven Bill alles toegeven jij krijgt je zin nog wel...hihi!

"okeeeeee, maar dan moet je wel heel dicht bij me komen zitten want ik ben bang van hiphop!"

"oke is goed haha gekkerd!"

Na de film is het al zo'n drie uur,...
Ze komt bij ons slapen, eens in de kamer begin ik haar te versieren.
Ze weet het, ze weet het verdomd goed.
Ze wil me, droomt van me, verlangt naar me!

Ze geeft toe, het gaat helemaal de goede kant op.
Men plan gaat lukken!

Beneden hoor ik de deur, Star hoort hem niet!
Komt goed uit!
Ze gaat helemaal in haar geilheid op.

Tom kom binnen
Vanbinnen lach ik hem uit.
Dit was te makkelijk!

Hij kijkt, ik zie zijn gezicht niet omdat het donker is in de kamer maar ik zie zijn schaduw!

Star kruipt van me af..

"Uh tom het is niet wat je denkt ik...."
"KNAL" de deur vliegt dicht!

jes jes jes ik heb het gedaaaaan , ik heb het gedaaan
In mijn hoofd maak ik een vreugdedansje!

Star kleed haar aan en gaat weg, ze huilt.
Ik lach!

Beneden hoor ik dat Tom kwaad is, furieus, hij gooit Star buiten en maakt het uit!

Jes jes jes, zie je wel tommetje ik krijg jou wel!
Ga jij nu maar kapot vanbinnen!

TOM:

Waarom doet hij dat?
Waarom wil hij me kapot?
Ik maak hem kapot, ik maak hem helemaal ten onder!
Helemaal!!

Nee ik kan het niet...
Wat zeg ik toch allemaal...
Waarom doet mijn eigenste broertje me zoiets aan...
Waarom??
Waarom??
"Waarom?"
"Waarom Bill"?

Ik kan niet meer ademen!
"Shit..."
Zachtjes begin ik te huilen, snikken, janken!
Ik ga kapot...

Ik zak op men knien, al huilend en snakkend naar adem.
Ik begin te schokken...
Wil naar buiten, moet naar buiten...

"WAAROM BILL WAAROM?"

Bill komt beneden, maar dit zie ik al niet meer, ik loop naar de badkamer....

Waar is hij? Waar is hij??

Ah daar... Snel pak ik het doosje met spuitjes erin.

Ik loop naar mama met de spuit in men hand...

Ze ziet me en snapt direct wat er aan de hand is... Ik heb een aanval...
Door Bill! Door Bill, hij weet wat hij me aandoet... Hij weet het godverdomme!

Eens het medicijn doordringt in mijn arm kalmeer ik en mama pakt me vast.
Ze heeft me nooit weten huilen...
Ik ruk me los en loop naar men kamer, Bill passeer ik, zonder iets te zeggen ...
Als een zombie!

BILL:

Wat heb ik gedaan?
Wat heb ik gedaan?
Ik maak hem kapot!!?
Waar was ik mee bezig?
Nee...
Ik wil mijn broer terug..
Neee...

Zachtjes begin ik te huilen, ik voel zijn pijn!
Ik lach...Tweelingen he!

Eens boven wil ik gaan slapen...
Ik ga toch even aan Tom zijn deur horen.
Stilte...
Ik ga binnen.
Daar ligt hij...
Hij ziet er niet uit.
Hij droomt, slecht!
Ik ga bij hem liggen, eventjes maar.
Ik pak hem vast, ik wil hem laten weten dat ik er voor hem ben, zelfs in zijn dromen!
"Wat heb ik gedaan?"
ik fluister het zachtjes, Tom mag niet wakker worden!

De volgende ochtend zegt Tom niets, het is pas laat als hij uit bed komt, maar toch zegt hij niets, zelfs niet tegen mama.

Ik voel dat hij er kapot aan gaat.
Waar ben ik mee bezig!
Dit moet stoppen...
Ik ga zo naar hem toe en zeg dat het me spijt...
Ja dat doe ik!

"Maak je is klaar Tom en Bill, we gaan zo naar oma..." "Ik herhaal het niet Bill"

Ik ga snel naar boven voordat mama kwaad wordt, Jeej oma...
Ik hou van oma...
Tom ook!

TOM:

Ik ben klaar om naar oma te gaan...
Het zal me goed doen.
Even bij oma zijn, haar knuffelen, ze zal me weer verwennen, ik weet het zeker.

Dan zie ik Bill weer hij is ook klaar. Zijn haar omhoog, het lijkt wel of hij wil zeggen: Pas maar op!

Ik zou hem kunnen...

De woede in me borrelt op, ik krijg weer een aanval.
Shit niet nu!

Ik begin te beven...
Voel me flauw.
Ik moet gewoon even gaan zitten.
Het komt wel goed.

Ik ga schokken, harder en harder.
Het gaat dus niet goed!

"Mama help.."

Ze is druk in de weer mijn spuiten te pakken...
"Mamaaaa, help daaan..."
"Maaamm, ..."
Ik begin te huilen, het doet zoveel pijn...
Waarom doen zo'n aanvallen ook zo'n pijn...
Had ik nog geen pijn genoeg soms
"Mam help hem dan..."
Bill!! Hij makt me kwader en ik begin als gevolg nog erger te schokken.
"Mamaaaa heeeelppp..."

Ze heeft ze gevonden, zachtjes prikt ze in men arm.
Ik kalmeer...
Wondermiddeltje..

"Tom gaat het?"
Bill kijkt me aan
"Tom kijk me aan gaat het?"

Hij probeert in mijn ogen te kijken.
Ik kan er niet meer tegen.. Ik haat hem zo...
Ik breek los...

HEB JIJ ENIG IDEE VAN WAT JIJ HEBT GEDAAN? ENIG IDEE WAT JE HEBT AANGERICHT? WAAROM DEED JE DAT? WIL JE ME KAPOT? JE HEBT JE ZIN IK BEN KAPOT!!! HELEMAAL KAPOT VANBINNEN? TWEE JAAR BILL, TWEE JAAR HEB JE KAPOTGEMAAKT! IK WAS BLIJ MET HAAR WILDE VERDER MET HAAR! IK WILDE EEN KIND VAN HAAR,TROUWEN, ALLES AAN HAAR GEVEN! IK GAF ECHT OM HAAR! MOEST JE DAT NOUT ECHT KAPOTMAKEN? DAT? WAAROM SLOEG JE ME NIET GEWOON? WAAROM DAT?

Ik zak ineen, ben te slap, mama weet niet wat er gebeurt, ik huil, Bill nog harder. Alles is kapot, Star en ik, Bill en ik, een tweeling, uit elkaar gerukt! Gesplitsts! Kapot! Door zijn schuld!

“Tom, alsjeblieft ik wou dit niet,... ik...ik...”
Hij huilt hard.

“JIJ BENT MIJN BROER NIET, NIET MEER, NOOIT MEER, IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN!”

Ik loop weer naar huis, Bill zakt in elkaar. Het kan me niets schelen!

ik (Jill) schreef:

Tom:
Ik loop terug naar huis
Huilen doe ik niet meer.
Als ik terug thuis ben
Sla ik de deur hard achter mij dicht.
Zo hard dat de salon tafel ervan trilt.
De woede springt van mij af.
Ik ben zo kwaad
Écht zooo kwaad!
Niet op mij, niet op Star maar op Bill!!!!!
JAWEL!!!
IK BEN WEL KWAAD OP STAR!!!
IK BEN WEL KWAAD OP MIJ!!
MAAAR BILL *ARGH*
IK BEN NOG VEEL KWADER OP BILL
Hij, is slecht!
Hij kan gewoon mijn broer niet zijn!!!!
Dat kan gewoon niet!!
Hij is het slechtste wat er bestaat!!
HIJ,.. HIJ,… *ARGH*

Ik loop snel naar mijn kamer
Al trillend op mijn benen
sla ik ook deze deur hard dicht.
Althans dat moest het zijn.
In feite vloog de deur maar zachtjes dicht
De woede die ik eerst bezat is weg,
ik voel enkel nog tranen
Ik ga met mijn rug tegen de deur aanleunen.
Ik tril nog steeds
Ik zak door mijn benen
Ze kunnen me niet meer houden
en ik begin te huilen
waarom heb ik dat toch allemaal tegen Bill geroepen?
Ik wil hem geen pijn doen…
Jawel dat wil ik wel!
Nee! Dat wil ik niet!!
Waarom moest hij mij en Star kapot maken?
‘Waarom..’ snik ik

Ik stik bijna in mijn eigen tranen.
Zo hard huil ik
Ik wil hem nooit meer zien
Maar dat kan ik niet!
Ik ween nog harder!
Ik kan niet zonder hem
Wij zijn één…
NEEEEE, DAT WIL IK NIET!!!!!
Ik.. ik..
Ik
Wat moet ik doen?
Wat kan ik godverdomme nog doen?
Mijn leven is om zeep,
Alles is kapot
Waarom moet ik nog leven?
Star, mijn leven, is weg…
Bill mijn zielsverwant een klootzak
Zonder enig gevoel
Ik haat hem!!!
AAAAAARGH die pijn,
Ik kan het niet meer aan
Alles doet zo een pijn
Vanbinnen brand ik
Vanbuiten een wrak

Ik zou mezelf elk ogenblik
iets kunnen aandoen.
Ik zou nu het liefste
met een mes
of een scherp stuk glas
mijn aders van mijn pols
tot mijn elleboog willen volgen.
Zodat mijn hele arm openligt
En al mijn bloed eruit kan lopen
Snel, maar ook langzaam
Dat ik mijn ziel voel weggaan
Zachtjes,
beetje bij beetje
dat ik me steeds zwakker voel,
dat de pijn weggaat…
voor ALTIJD

Bill:
Ik zie Tom weglopen.
Het doet me pijn.
Het is als een steek
die recht door mijn hart gaat.
Ik huil hard
Mama staat er gewoon bij
Ze wilt me vasthouden
Maar dat wil ik niet
Ik wil alleen zijn.
Alleen en bij Tom
Maar ik kan ze niet tegenhouden.
Mama komt naast me zitten
Ze houd me vast
Ze huilt ook
Ik voel haar tranen vallen op mij
Ze begrijpt het niet maar toch
Ze voelt pijn
Pijn die wij hebben.
Maar ze kan het niet voelen zoals wij het voelen
Waarom heb ik Tom toch zoiets aangedaan?
Waar zat ik met mijn gedachten?
Ik haat mezelf…
Ik HAAT mezelf!!
IK HAAAT MEZELF!!!!!
Ik huil nog harder
En duw mama van me af.
Ik ga ook richting naar huis.
Naar Tom
Hij heeft me nodig,
Ookal wilt hij het niet toegeven.
Ik voel het gewoon.

Mama:
Ik zie Tom uitvliegen tegen Bill
Hij blijft maar op Bill roepen en tieren
Wat is er toch gaande tussen hen?
Bill huilt,
Tom ook
Bill nog harder
Het doet me pijn.
Véél pijn.
Want kan ik doen?
Mijn 2 schatjes moet ik toch kunnen helpen?
Tom loopt huilend terug naar huis.
Bill ligt gebroken hevig te huilen op de grond.
Ik wil hem troosten.
Ik ga naar hem toe.
Ik tril
Zo heb ik ze nog nooit gezien.
Ik heb Tom nog nooit zo kwaad gezien.
Ik heb Tom nog nooit weten huilen,
Buiten vanmorgen dan,
Wat is er toch gebeurd?
Waar is mijn blije tweeling naartoe?
Ik ga bij Bill zitten,
Leg een arm om hem heen.
Hij verroerd niet,
Alsof hij dood is.
Opeens duwt hij me van hem af
en loopt ook naar huis.
Ik moet oma bellen
Dat we vandaag niet komen
Neen, dat kan ik niet.
Ze zal zich vragen stellen.
Ik zal naar haar toegaan
Zonder de tweeling.

Bill:
Ik zie ons huis.
Ik ben bang.
Wat moet ik Tom zeggen?
Het spijt me zo van alles wat ik hem heb gedaan.
Waarom moest ik dat nu doen?
Ik weet best dat Star alles voor hem betekent
Dat hij niets aan de dood van mijn liefste kan doen
Ookal denk ik dat soms
Of zeg ik dat soms
Ik weet nu dat het niet zijn schuld is
Dat hij mij nooit zoiets zou aandoen.

Tom…
Mijn broer…ik wil hem terug.
Ik wil hem dicht bij mij
Hem vasthouden
Ik wil dat hij weet dat ik er voor hem ben
Dat ik fout was
Ik moet Star en Tom terug samenbrengen
Ik moet hem vetrellen dat Star geen schuld heeft.
Dat ik het ben die de slechterik is
Diegene die alle fouten heeft gemaakt
Diegene die niet volmaakt is
Diegene die andere ongelukkig maakt
Diegene die iedereen teleurstelt
Ik…
Tom zijn leven mag niet kapot zijn door mij.
Dat kan niet
Dat mag niet.
Dan…dan kan ik niet meer leven
Tom is mijn leven.
Zonder hem ben ik niets.
Besta ik niet.
Ben ik niets waard.

Ik sta voor ons huis
Ik ga naar de voordeur.
Verdomme ik heb geen sleutels bij!
Tom houd die altijd bij…
Ik moet naar binnen.
Tom gaat me nooit binnenlaten.
Buh.
Ik zet me op de grond
Voor de voordeur
Wacht eens…
Heeft mama niet altijd een sleutel
in de bloempot steken
voor als ze haar sleutel vergeet?

Ik spring recht
En wroet met mijn vingers
in de aarde van de bloempot.
Jaah, een sleutel!
Ik steek hem in het slot
en draai de deur open.

Tom:
Ik kijk rond in de kamer
en zie 2 flesjes Breezer naast mijn bed staan
dat was nog van die laatste nacht
dat Star hier bleef slapen.
Ik ga ernaartoe
en neem het flesje waar Star van dronk vast.
Ik streel het.
Ik denk terug aan Star
Er loopt een traan langs mijn wang.
Ik knuffel het, alsof ik Star knuffel.
Weer lopen er tranen langs mijn wangen.
Ik kijk er weer naar
Ik denk aan wat ze me heeft aangedaan.
Ik word wordt kwaad.
Ik smijt het flesje kapot op de grond.
Het vliegt in duizende stukjes uiteen.
Mijn hand bloed erdoor.
Ik word er nog kwader van.
Ik kijk in de kamer rond
Mijn oog valt op die enen poster van Sammy Deluxe
die ik ophangen heb.
Ik ga ervoor staan
Ik kijk ernaar
De woede borrelt in mij.
Die woede moet eruit.
Ik trek hem van de muur
en scheur hem in stukken
en laat ze dan vallen op de grond.
Weer word die woede niet minder.
Ik weet er geen blijf meer mee.
Ik moet weer wenen.
Ik voel weer zo een aanval aankomen.
Nu is er niemand om me te helpen.
Ik ben alleen.
Ik begin weer te schokken
Steeds harder en harder
Ik zoek naar mijn reservespuiten.
Het schokken blijft maar duren
Aaauw, het doet zo pijn.
Ik houd het niet meer.
Maar het is niets vergeleken met de pijn die ik binnenin doormaak.
Godverdomme waar zijn die stomme spuiten!!!!
Aaah eindelijk.
Mein Gott, de eerste keer dat ik ze zelfs zal inspuiten.
En het zal ook de laatste keer zijn
dat ik ooit zo een verdomde spuit in mijn lijf krijg!!
Ik word weer rustig.
De pijn gaat weg,
Maar niet de innerlijke pijn.
Ik zak neer op mijn bed.
Weer denk ik aan Star
Weer denk ik aan Bill
Weer denk ik aan alles wat ze me aandeden.
Ik word zo kwaad door hen
Zo kwaad dat ik mijn woede niet meer onder controle heb.
Ik moet ze kwijt.
Ik neem mijn nachtkastje vast
En smijt het naar de andere kant van mijn kamer.
Het valt uiteen.
Ik ween nog steeds
Ik heb zo een pijn vanbinnen.
Een pijn die ik niet onderdrukken
Een pijn die altijd blijft,
Nooit weggaat.
Ze wordt zelfs heviger
met elke seconde die ik leef.

Ik wil er een einde aanmaken.
Nu!
Ik ga naar Bill zijn kamer.
Als ik binnensta kijk ik rond.
Hier kwam ik vroeger graag,
‘S nachts.
Dan zette ik me naast zijn bed neer
En keek ik naar Bill.
Want sinds…
Liet hij me niet meer toe in zijn wereld.
Dat deed me pijn.
Want ik was er altijd voor hem.
Altijd!
Want ik wist dat hij me nodig had en heeft.
Tweelingen he.
Tranen vloeien weer langs mijn wangen
Ik veeg ze bruusk weg.
Hij sloot zich constant op.
Hij wou altijd maar alleen zijn.
Ookal zag ik dat hij ’s avonds
soms mijn kamer inkwam,
en bij me kwam liggen zoals vroeger
Hij huilde
Hij weet niet dat ik het weet.
Het deed me pijn.
Hem zoveel verdriet te zien hebben.
Maar nu kan het me niets meer schelen.
Hij heeft me kapot gemaakt!!
Ik spring recht en neem zijn verzameling cd’s vast.
Ik smijt ze allemaal kapot tegen de grond.
Ik weet dat ze heel waardevol voor hem zijn…
MAAR DAT WAS STAR OOK VOOR MIJ!!!!!
En hij heeft ons ook kapot gemaakt!!
Ik haat hem!
Ik haat hem!!!!!
IK HAAT HEM!!!!!!

Ik ga naar het raam toe.
Ik kijk naar buiten.
Ik zie recht op de straat.
Ik open het raam
en begin te roepen
heel luid en hard.
Maar het helpt niets
Ik voel me nog even slecht.
Ik klim uit het raam en houd me aan het dak vast.
De wind blaast is mijn gezicht.
Ik kijk naar beneden en zie Bill.
hij kijkt me aan.
Ik kan da angst van zijn gezicht aflezen.
‘Alsjeblieft Tom...niet doen…alsjeblieft…’
hoor ik hem door het snikken door zeggen.
Ik negeer het.
Ik kijk naar de verte.

Bill:
Net als ik binnen wil gaan hoor ik
Een luid en hard geroep van buiten komen.
Ik draai me om en ga naar buiten
Ik kijk naar het raam van mijn kamer en zie
Tom daar staan.
Nee… wat gaat hij doen?
Neeeeeeeeeee!
Dat mag niet
Dat…dat…NEEE!
‘Alsjeblieft Tom...niet doen…alsjeblieft…’
zeg ik bang.
Hij kijkt weg
Het doet hem niets!
Ik ga snel naar boven
En ren zijn kamer in,
even vergeten dat hij in de mijne stond.
Mijn mond valt open.
Mijn hart gevuld met pijn.
Zijn lievelings poster van Sammy Deluxe
ligt in stukjes op de grond.
Ik zie glasscherven
En bloed eraan.
Ik zie…ik zie…PIJN.
Zijn kamer is gevuld met pijn,
Wat heb ik hem toch aangedaan?
Ik sta er verstard bij,
ik huil
ik huil hard.
mijn T-shirt is al helemaal nat van mijn tranen
opeens valt mijn oog op het kapotte nachtkastje.
'Nee..' Breng ik uit...
ik neem de stukken vast
Van het nachtkastje
dat Tom en ik samen gemaakt hadden
er schiet niets meer van over
het breekt mijn hart.

Ik moet snel naar Tom toe
voor hij zichzelf iets aandoet.
Ik ga mijn kamer binnen
En ik zie Tom uit het raam staan.
Ik ga er voorzichtig naartoe.
‘Tom doe het niet’ zeg ik.
‘Tom… kijk me aan…’
‘Wat!!!!’ roept hij.
Ik zie zijn betraande gezicht…
...

Karen schreef:

Hij straalt woede uit.
Pure woede...
Ik kijk weg, hij keek recht door men ziel.
Het maakte me bang...
Hij weet best dat ik me rot voel.
Maar zijn hart is gevuld met Woede en Haat.
Hij merkt niet dat ik me rot voel.
Ondanks de tweelingenband.

'Tom alsjeblieft, we kunnen hierover praten!'
Hij zegt niets, hij blijft zich focussen op de afgrond.
Waarom is tom zijn balkon ook zo hoog?
'Tom alsjeblieft, ik wil je niet kwijt.'

'IK IK IK? HET DRAAIT ALTIJD OM JOU...
ALTIJD!
EN IK DAN HE!?
HEB JE DAAR AL EENS AAN GEDACHT?
WAT IK WIL?
VAST NIET...'

Hij roept het alsof het recht uit zijn ziel komt
Waarschijnlijk komt het ook uit zijn ziel!
Ik huil nu ook.
Ik kon er nooit tegen dat Tom huilde, toen hij een babytje was.
Ik had hem de laatste 10 jaar misschien al niet meer zien huilen.
Nu huilde hij harder dan al die keren dat ik moest huilen om....haar!

'WAT STA JE DAAR NU TE HUILEN BILL!?
JE HEBT ER GEEN REDEN TOE!
GEEN...
IK HAAT JE BILL,
IK WIL JE NIET MEER
GA WEG
IK MOET DIT ALLEEN DOEN!
GA NU...
IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN...
NOOIT MEER HOREN...
NOOIT MEER VOELEN...
NOOIT MEER KNUFFELEN...
...NOOIT MEER VAN JE...houden'
Dat laatste zegt hij zachter, alsof hij het niet wou zeggen, alsof hij het niet meent...

'Tom doe het niet... Ik hou van je, alsjeblieft kom naar me, kom maar het is in orde...'
Tom wil komen, maar draait zich weer om...
'NEEEEEEEEEEEEEEEEEE, TOOOOOOOOMMM, NEEEEEE'
Ik zak huilend op de grond.
Ik kan dit niet geloven.
...
Dan voel ik een hand op men schouder...
Ik kijk op en hoop zo dat het Tom is...
Men hoofd zakt weer weg en ik geraak in shock.

De rest van die dag kan ik me maar moeilijk herinneren...
Ik lag in het ziekenhuis vanwege men shock en mama en die buitenlander waren er ook.
Die buitenlander...
Even de hoop geven dat ik Tom terug had!
Ik begin te huilen.
De buitenlander komt naar me en streelt me over men wang.
Best lief! Voor een buitenlander...
Het was goed bedoeld.
Gewoon wat hulp.
Steun...
Een klopje op de schouder.
Toen die buitenlander zag dat ik niet goed was heeft hij me tot aan het ziekenhuis gedragen...
7 km wandelen, dat is een stuk...
'Heb jij nog nooit gehoord van een gsm?'
'Huh wat bedoel je?' zegt de buitenlander, terwijl hij een vragend gezicht trekt!
'Wel heb jij geen gsm, je draagt me helemaal tot aan het ziekenhuis heb je geen gsm?'
'Haha nee, ik had die niet bij, ik kon je moeilijk laten stikken!'

Wat schattig, die lach, die ogen...
Bill wat denk je nu, een buitenlander is niet schattig!!!
'Dankje.....'
Ik kijk naar beneden, blosend.
'Dankje, om mij te redden...'
'Graag gedaan.'
'Als je het niet erg vind wil ik nu wat rusten.'
'Natuurlijk Bill, doe maar...Ik zie je nog?'
'Je bent altijd welkom, dat weet je.'

Een paar dagen later:
Bill:

Ik ben zenuwachtig, droevig, kwaad, verdrietig, depressief, ...
Vandaag wordt een zware dag...
Tom...
Ik begin te huilen...
Ik zal maar donkere kleren aan doen, men mooiste. Degene die hij het mooist vond.
Ik hou zo van hem, zo veeeel, hij mag niet dood zij...
Ik durf niet verder te denken, ik krijg er rillingen van.
Men make-up aandoen had geen zin, ik lijk net een wasbeer nu.
Misschien moet ik er geen aan doen, het zal er niet veel beter op worden vandaag.
Nogal goed dat ik mama en die buitenlander nog heb...
Men enige steun nog...
Van Gustav en Georg moet ik niet veel verwachten sinds Tom zijn onge...
Ik begin weer te huilen, dit is zo zwaar.
'Waarom Tom, waarom?'
Ik roep het alsof ik het tegen hem roep!
'Jij was tegen zelfmoord, ertegen.
Toen je beste vriend dood ging vertelde je me dat,
hij lag elke avond te huilen, elke avond zei je tegen me, omdat hij niet dood wou! '
'Daarom haatte je zelfmoord zo, jou vriend huilde elke avond omdat hij niet dood wou,
hij vechtte voor zijn leven en anderen gooide hun leven weg,
omdat ze dachten dat ze een zwaar leven lijdde.
Hij moest erom huilen, bidden, VECHTEN. En hun gooide het weg.
Zo zei je het tegen me.
Jij was er tegen!!
Waarom doe je dan zo iets?
Waarom sprong je dan?'
Ik hou het niet meer uit.
Ik moet iets doen...
Iets...
Ik loop naar mama, knuffel haar, wil haar nooit meer los laten.
'Was ik nog maar met hem in jou buik...'
'Schatje, je weet dat hij vanje houdt, hij zal jou nooit alleen laten, nooit! Hij zal altijd bij je blijven.' 'Dat weet je toch lieverd.'
'Ja dat is waar mama.'
'Maar het doet gewoon zo'n pijn...'
'Ik weet het lieverd, maar het kan nu eenmaal niet anders.'
Wat een mama, telkens slaagt ze er weer in me gerust te stellen.

Het vervolg komt binnenkort lieve schatties

X

als jullie willen kan ik al een eerste deeltje posten van mijn schrijfsel
nja t'is nogal lang

zo een 7 pagina's in word! O_o

X

bij nader inzien, het is nu eig. af
(kmoet het wel nog is nalezen)

dus zeg maar wanneer jullie willen dat ik post

X

scheisse, kvind hem ni goe geschreven...
FAK!
kvind het echt ni goe! ...

Bill:

‘Jullie mogen de kamer binnengaan.’
Hoor ik iemand zeggen.
Ik weet niet goed wie.
Ik kijk naar beneden en durf mama amper aan te kijken.

‘Hey schat… het lukt je wel.’
Hoor ik mama tegen me zeggen.
‘Zeg Tom even gedag.
Het zal je opluchten.
Ookal is hij nu zo ver weg van jou.
In jou hart zal hij altijd zijn.
Wees sterk, Bill…
wees sterk voor Tom.’
Zij mama me nog net voor ze
me alleen achter liet voor
de deur waarachter Tom lag.

Ik weet dat ze zich sterk probeert te houden voor mij
Dat hoeft niet
Dat doe ik ook niet.
Volgens mij is ze bang mij ook te verliezen.
Mama, is zo wonderbaarlijk
Ze kan alles zo simpel
En zo gemakkelijk laten blijken…
Net zoals nu!
Maar ik weet
En ik weet dat mama het ook weet
Dat het niet zo is.

Ik moet het doen.
Ik moet binnengaan
Ik moet Tom zijn gezicht kunnen zien
Het zal misschien de laatste keer zijn.
Ineens voel ik een hand op mijn schouder.
‘Je kan het jongen…’ zegt een of andere vrouw tegen me.
Ze leven allemaal met me mee
Ik weet het
Maar geen van hen weet
wat ik nu doormaak
Wat ik allemaal moet doorstaan
Wat ik allemaal moet overwinnen
om toch maar daar naar binnen te gaan.

Ik zie dat mijn trui al nat is geworden van mijn tranen.
Tranen die ik voor Tom liet.
Ik neem voorzichtig de deurklink vast
En duw ze naar beneden.
Ik duw de deur open en ga naar binnen.
Voorzichtig sluit ik de deur weer.
Het enige wat ik zie is een bed
Het bed waar Tom in ligt.

Hij ligt er levenloos
Ze hebben hem wat met schmink bijgewerkt
Zodat zijn lelijke hoofdwonden niet te zien zouden zijn.
Ik ben er bijna zeker van dat ze dat enkel voor mij deden.
Omdat ik het anders niet aan zou kunnen.

Ik voel pijn
Pijn in mijn hart
Pijn om alles wat ik ooit gedaan heb
waardoor ik Tom kwetste
Pijn door wat ik deed met star
Pijn zo diep van binnen
En zo hevig.

Ik voel me net als een monster
die zijn tweelingbroer kapot gemaakt heeft
want dat heb ik ook gedaan.
Ik durf amper dichter bij zijn bed te komen
Angst voor dat ik zou zien
hoe het leven uit zijn gezicht getrokken is

Ik ga toch dichter bij zijn bed staan
Voetje voor voetje
Dichter bij Tom
Dichter bij de realiteit
Dichter bij alles wat ik heb aangedaan
Dichter bij mijn wederhelft die ik kapot heb gemaakt.

Ik voel mijn hart bloeden
En bij elke stap
steeds meer
en meer
ik zet me naast zijn bed neer.
Ik raak zijn hand aan
en voel nog meer pijn naar boven komen
Hij voelt zo
–dood-

‘Het spijt me zo…
alsjebieft Tom…’
ergens weet ik dat hij me hoort.
‘Ik wil gewoon dat alles weer zoals vroeger werd.
Dat wij alles met elkaar konden delen
Dat wij de beste vrienden waren
Dat we elkaar perfect begrepen’
Er vloeien weer tranen over mijn wangen.
Ik aai Tom zachtjes over zijn gezicht
‘Waarom reageer je toch niet!
Please Tom, geef me dan toch
een teken
een teken dat je me hoort…’
…
niks
het breekt mijn hart
ik neem je stevig vast
ik ween mijn tranen op jou

ik kan het niet meer aan
ik kan er niet meer tegen om Tom zo te zien.
Ik kan gewoon niets doen
Machteloos…
Ik word er gek van
Gek van machteloosheid.
Ik zou er alles voor doen om
Je even te kunnen zeggen
hoeveel ik van je hou
tranen blijven stromen
ze kennen geen ophouden meer.

‘Tom…Tom asjeblieft, zeg dan toch iets.
Alsjeblieft! Blijf bij mij…
Ik kan niet zonder jou…
Asjeblieft Tom…
Asjeblieft’
Ik schud hem een beetje.
Alsof hij zou kunnen wakker worden
uit een diepe slaap
niets…
ik schud harder.
Niets…
Ik schud nog harder.
Weer niets.
Ik schud zo hard dat het bed mee beweegt.
Nog steeds niets.
‘nee…nee.
NEE…NEEEEEEEEEEEEEE!
TOM!!!
Tom????
Asjeblieft, neee
NEE,…NEE,…NEEEEEEEEEEEEEEE!!!!

Ik sta op en stap voetje voor voetje achteruit.
Ik blijf nog steeds:
‘neee…NEE,…NEE,…’ Roepen
terwijl ik met mijn hoofd schud.
Opeens dringt het allemaal tot me door.
Ik ben Tom kwijt…
Ik ben hem gewoon kwijt
Niet voor 1 minuut
Niet voor 1 uur
Nee…
Voor ALTIJD…
NEE,…NEE,…NEEEEEEEEEEEEEEE!!!!

Ik loop de kamer uit waar Tom in ligt.
Ik loop weg van mama
Ik loop weg van alles
Ik blijf lopen
Zover mijn voeten me kunnen dragen
Zelfs verder.

Ik ben helemaal tot het
verlaten park gelopen.
Ik sta nu stil
Ik doe niets meer
Ik kan gewoon niets meer doen.
Ik roep het uit!
Ik roep de ziel uit mijn lijf
Mijn keel doet er al van zeer
Toch blijf ik roepen
Tot ik geen krachten meer heb
om me recht te houden.
Ik val op de grond
Ik huil nog steeds…

‘Wat moet ik doen??
Wie kan ik zijn?
Zonder Tom ben ik niets
Een onvolmaakt beginsel…’
Ik grijp naar mijn hart
Het doet zo pijn
Niemand kan ooit maar snappen wat ik nu voel
Niemand weet hoe het is
om een stuk van jezelf te verliezen
terwijl je er zelf op kijkt
het gebeurde gewoon onder mijn ogen
ik kon niets doen
en het gebeurde
waarom kon ik hem niet stoppen?
‘Tom…’

Ik haal mijn zakmes uit mijn broekzak.
Ik klap hem open
Zo mooi
Zo glanzend
‘Hij lacht naar mij…’ Zeg ik zachtjes.
Een vage lach verschijnt op mijn gezicht.
Ik moet weer aan om denken.
Van die lach is niets meer te bekennen.

Mijn hart gaat plots sneller kloppen
Met elke cm dat ik mijn zakmes,
dichter tegen mijn pols breng.
Ik sluit mijn ogen
En snij in mijn arm.
Als ik mijn ogen weer open zie ik bloed,
veel bloed
maar niet genoeg.
Eigenlijk is het maar een klein sneetje,
Een klein straaltje bloed.
Ik zet gauw nog een snee erbij
Een diepere, grotere snee
Ik voel het tot in mijn botten
Maar de pijn die ik heb door Tom
Is niets vergeleken hiermee.
Ik word kwaad
en zet er nog 2 sneeën bij.
Ik zie bloed
Het is zoals mijn tranen
Ze kennen beide geen ophouden.

‘Bill!’ Hoor ik iemand zeggen.
Ik herken die stem…
Het is Brownie.
‘Bill? Wat doe je??
Nee, niet doen!
Het helpt je niets
Denk je ook eens aan je mama!
Ze heeft het zo zwaar…
Doe dat haar niet aan!’
Zegt Brownie deels kwaad
Deels geschokt
Ik zet er nog een snee bij
‘Doe dat mij niet aan…’
zegt Brownie nu zachtjes.
Halverwege die snee stop ik.
Ik moet denken aan hoe ik
Tom probeerde om te praten
Aan hoe hij niet naar mij luisterde
Aan hoe hij mijn wereld kapot maakte
Door wat hij deed.

Nee, zo zou ik niet zijn
Zo wil ik niet zijn.
Ik draai me om naar Brownie.
Hij ziet de tranen in mijn ogen
Mijn natte trui
Hij ziet mijn bebloede arm
Mijn bebloede broek
‘Waarom?’
Ik kijk hem bang aan
‘Waarom doet Tom me toch ze een pijn?’
Brownie komt naast me zitten
Ik voel een hand die mijn wang aait.
Ik verberg mijn gezicht onder mijn haren
ik voel me zo zwak
ik kan nog amper blijven rechtzitten.

Ik kijk Brownie aan.
Met mijn ogen zeg ik:
Help me…
Maar met mijn mond zeg ik niks….

Ik zie Brownie bij me zitten.
Ik zie de pijn in die blik.
‘Kom ik breng je naar het ziekenhuis.’
Zegt Brownie zachtjes.
Hij helpt mij recht.
Ik voel me zwak.
ik zie Brownie nog maar half
mijn blik wordt wazig
ik val…
en ik val…
en ik blijf maar vallen.
Vallen voor altijd.


Mama:

Ik ween.
‘Alsjeblieft Bill,
laat me niet in de steek
eerst Tom, Nu jij?
Nee, please
Wordt wakker
Open je ogen
Blijf bij mij…
Waarom deed je je dat toch aan?’
Ik houd Bill’s hand vast.
Hij voelt nog warm.
Zo zacht.
‘Wat heb ik toch misdaan?’
Fluister ik zachtjes…

‘Niks mama…niks’
Hoor ik iemand zeggen
Ik kijk op
Bill kijkt me verdrietig aan
‘Sorry mama…’
Ik neem zijn hand stevig vast
‘Oh, schat toch..
Het komt allemaal wel weer goed.’
Ik aai over Bill zijn gezicht.
‘mama, het spijt me…
ik wou niet…’
Ik wrijf zijn tranen weg.
‘sttt, je hoeft niets te zeggen’ Zeg ik tegen Bill
om hem wat gerust te stellen.
Er valt eens stilte
‘Mag ik Tom zien?’ vraagt Bill me ineens
‘Schat ik weet niet of dat…’
‘mama, ik moet hem nu echt zien’
Hij kijkt me aan met
die doordringende ogen
‘Okéé schat, ik zal even de dokter halen’


Bill:

‘Tom…mijn lieve broer…’
zeg ik zachtjes
Ik zit dicht tegen hem aan.
‘Schat denk je dat je het alleen aankunt?’
‘Ja…nu wel’ Zeg ik tegen mama.

Wij zijn alleen in deze grote witte kamer.
Ik en Tom.
Het enige wat me stoort is dat stomme gepiep
van die machine waaraan Tom gekoppeld is met
verschillende buisjes.
Die stomme rolstoel waar ik nu inzit
En die stomme sondes die in mijn arm zitten.
‘Het geeft niets broer…
het geeft niets dat je gesprongen bent.
Ik snap je….
Ik snap je maar al te goed.’
Ik leg mijn hoofd op zijn schouder
En vertel hem allemaal herinneringen van vroeger…van ons.
Na een tijd val ik in slaap…op zijn schouder

Ik open mijn ogen en zie dat ik in een bed lig.
‘Tom?..’
Ik draai me om en zie Tom ook in een bed liggen.
Ze hebben ons op dezelfde kamer gelegd.
Dat heeft mama vast geregeld.
Ik doe mijn ogen weer dicht en slaap rustig verder.

Oh, ik wil nog een stukje
Kvind het echt een droevig, maar kei ontroerend verhaal
Amai, 7 pag in word.. das een lang stuk...

-xxx-

EDIT: Aha, tis er al xD
*gaat lezen*

Ooh, da nieuw deel is echt wel goe, Jill!
Wow, das zo emotioneel en droevig...
en mooi beschreve...
tis wel goe geschreve zenne ^^
Maar is tom nu echt dood? of ligt hij in coma? *hoopt hoopt*

Ik wil zooo graag meer leze..
mar kzal flink wachte

-xxx-

echt?? owkee
thanks^^

Xx

de deez gaat slapen
nee Tom is dus niet dood ma in coma
(als die dood zou zijn O_o nein!!!)

X

Oh, das keigoe!
allez, ni da hij in coma ligt he, maar da hij ni dood is.
Ik dacht echt da bill naar hem ging kijke vlak voor hij begrave werd
en daarvoor ook al, da leek echt... mar da was de bedoeling zeker ^^

Slaapwel!!

-xxx-

....

ooow, veelsprekende comment van kitty

*knuff*

X

ge kent mij eh

*knuf* trug

mygod O_O
*sprakeloos*

wnr komt der een nieuw stukkie?? Karen is ier bena nooit eh, gaan schud aar ies wakker Jill???!!!! plzzzz, bitteeeee, por favor(??)

ja, kzal doen

X

jeej