(nu nog) naamloos

sorry dak gister geen stukkie geplaats heb!!!!!
ik sat siek thuis...-_-"
nu 2 stukkies en als jullie(lees: Tessa) tot pag 6 spammen en een titel verzinnen dan maandag ook 2 stuksels

Deel 4 - Het huis. A
Ik had 7 jurkjes, 4 rokjes, 9 broeken, 6 topjes en 14 t-shirts uitgezocht. Ze waren echt enorm cool.7 van de shirtjes waren jongensshirts die Bill ook droeg. Mijn ma had ook wat bij elkaar gegooid. We liepen naar voor in de winkel. Bill zat thee te drinken. Ik glimlach naar hem, maar hij kijkt weg. Wat was er met hem aan de hand? Mijn moeder gaat afrekenen. Mijn spullen kosten maar 200 euro bij elkaar! Mijn moeder verspilt 180 euro. Bill is klaar met zijn thee en zegt de verkoopster gedag en geeft haar weer een knuffel. We lopen naar buiten. “Wir mussen jetzt zuhause gehen.”, zegt mijn moeder. Bill knikt en wilt weglopen. “Warum kommst du nicht mit?”, vraag ik aan hem. Hij en mijn ma kijken me raar aan. “Vielleicht können wir unsere Hause nicht finden?”, zeg ik voorzichtig. Hij knikt. “Wo wohnt ihr?”, vraagt hij beleefd aan ons. “Euuhm, Füchsinstraβe 179.”, zegt mijn moeder. Bill twijfelt even. “Komm mit mir.”, zegt hij daarna met een glimlach. Wij volgen hem. We lopen weer naar het station. “Warte bitte.”, zegt Bill nerveus. Wij knikken en wachten. “Wat heb je tegen hem gezecht?”, vraag ik aan mijn moeder. “Niks. Alleen dat je een vriendje hebt.”, zegt mijn moeder nonchalant. “Wat!”, roep ik tegen mijn moeder. “Waarom heb je dat in godsnaam gezegd!? Nu haat hij me! Denk ik een vriend te hebben genaakt vergooi jij het weer!”, krijs ik dit keer. Er kijken heel wat mensen om. Bill komt weer aanlopen. “Was ist los hier?”, vraagt hij verbaasd. “Meine Mutter! Sie hat gegen du gesagt das ich ein Freund habe.”, begin ik hard en eindig ik fluisterend. Hij kijkt me verbaasd aan. “Ja, und?”, zegt hij. “Das will ich nicht. Ich will nur Freunden hier und meine Mutti verpest das wieder.”, zegt ik vermoeid. Hij glimlacht. Hij komt naar me toe en geeft me een knuffel. Hij huilde? Ik negeerde het en hij liet me los. Je zag het bijna niet dat hij had gehuild. Wat was er met hem aan de hand? “Komm, wir gehen wieder.”, zegt hij met een fake glimlach. Ik zucht en volg hem en mijn moeder. We komen aan bij het huis. Ik kijk met open mond naar het huis. “Wow…”, stotter ik. Bill glimlacht. Dit huis is enorm! Het heeft drie verdiepingen en er zit een enorme tuin omheen. Mijn moeder opent het hek en ik sprint naar de achtertuin. Daar aangekomen kijk ik naar de hemel. Een deels overdekt zwembad zodat je met warm weer buiten kunt zwemmen en met koud weer binnen. Dit was de hemel! Ik leg me lachend op een van de tuinstoelen neer. Dit kon gewoon niet waar zijn. “Komm oben, Kimberly!”, roept mijn moeder van binnen. Ik ren naar binnen en race naar boven. Ik kom hijgend in de kamer waar mijn moeder en Bill staan. Bill kijkt met grote ogen rond. Dit was mijn slaapkamer en hij hing helemaal vol met Tokio Hotel posters. “Wow! Ich bin im Himmel…”, zeg ik. Ik laat me lachend op het bed vallen. Bill kijkt nog steeds naar de posters. “Mein Make-up sitzt nicht gut da.”, zegt hij boos. Ik lig helemaal strijk om zijn opmerking. Hij kijkt me verbaasd aan. “Das ist doch egal.”, schreeuw ik uit van plezier. Hij schiet ook in de lach. Mijn moeder heeft de kamer verlaten. “Wo ist meine Mutti hin?”, vraag ik nadat ik mijn tranen droog. “Keine Ahnung.”, zegt hij met een ondeugende grijns op zijn gezicht. Ik kijk weg. Wat houd die grijns in? Bill komt naast me zitten en ik kijk nog steeds naar buiten. Ik had zelfs een balkon! Bill sloeg een arm om me heen. Ik slik. Hij pakt mijn gezicht vast en draait hem naar de zijne toe. Ik kijk hem aan met onwetendheid. Hij glimlacht en zijn hoofd komt steeds dichterbij.

Deel 4 - Het huis. B
De dames kwamen weer terug. Ik was bijna klaar met mijn thee. Ik keek naar wat ze gekocht hadden. Dat is niet weinig. Ik ben klaar met mijn thee en ik loop naar mevrouw Schäfer toe. Ik geef haar weer een knuffel. We lopen naar buiten. “Wir mussen jetzt zuhause gehen.”, zegt de moeder. Ik knik en ik wil weglopen. “Warum kommst du nicht mit?”, vraag het meisje aan mij. Ik en de moeder kijken haar raar aan. “Vielleicht können wir unsere Hause nicht finden?”, zeg ze voorzichtig. Ik knik. “Wo wohnt ihr?”, vraag ik beleefd aan de dames. “Euuhm, Füchsinstraβe 179.”, zegt de moeder. Ik twijfelt even. In de Füchsinstraβe woont de vader van Georg. “Komm mit mir.”, zeg ik met een glimlach. Ik zal hem waarschijnlijk toch niet tegenkomen. De dames volgen mij. We lopen weer naar het station. “Warte bitte.”, zegt ik nerveus. De meiden knikken en wachten. Ik loop naar een verlaten plek. Ik pak mijn mobieltje en ik stuur een berichtje naar Tom waar ik ben en wanneer hij me ongeveer thuis kan verwachten. Ik krijg een boos berichtje terug. Ik steek mijn tong uit naar mijn mobieltje en ik loop terug naar de dames. Ik hoor het meisje schreeuwen. “Was ist los hier?”, vraag ik verbaasd. “Meine Mutter! Sie hat gegen du gesagt das ich ein Freund habe.”, begint ze hard en eindigt ze fluisterend. Ik kijk haar verbaasd aan. “Ja, und?”, zeg ik. “Das will ich nicht. Ich will nur Freunden hier und meine Mutti verpest das wieder.”, zegt ze vermoeid. Ik glimlach. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. Ik huilde zachtjes in haar nek. Ik voelde me niet goed. Er is iets met Tom, ik kan het voelen. Ik liet haar los. Ik verberg dat ik gehuild heb. “Komm, wir gehen wieder.”, zeg ik met mijn fakeste glimlach. Ze volgen me weer. We komen aan bij het huis. Het meisje kijkt met open mond naar het huis. “Wow…”, stottert ze. Ik glimlach.ze was dus niet gewend aan een rijk leventje. Dat kon nog gevaarlijk worden. De moeder opent het hek. Het meisje sprint naar de achtertuin. Wat ze daar vind zal ze wel leuk vinden. Ik glimlach en loop achter de moeder aan. “Soll ich jetzt gehen?”, vraag ik voorzichtig. “Nein, du kannst bleiben. Meine Tochter liebt dich nur wie ein Freund, nicht mehr.”, zegt ze met een glimlach. Ik loop met haar mee. We lopen de kamer in met ‘Kimberly’ op de deur. De hele kamer is vol behangen met Tokio Hotel posters. “Oh mein Gott.”, zeg ik en ik sla mijn handen tegen mijn mond. “Komm oben, Kimberly!”, roept de moeder. Kimberly komt buiten adem naar binnen gestormd. . “Wow! Ich bin im Himmel…”, zegt ze. Ze laat zich lachend op het bed vallen. Ik kijk nog steeds naar de posters. “Mein Make-up sitzt nicht gut da.”, zeg ik boos. Kimberly schiet in de lach. Ik kijk haar verbaasd aan. “Das ist doch egal.”, schreeuwt ze uit van plezier. Ik schiet ook in de lach. De moeder heeft de kamer verlaten. “Wo ist meine Mutti hin?”, vraagt ze nadat ze haar tranen droogt. “Keine Ahnung.”, zeg ik met een ondeugende grijns op mijn gezicht. Ik ga naast Kimberly zitten die naar buiten kijkt. Ik sloeg een arm om haar heen. Ze slikt. Ik pak haar gezicht vast en draai hem naar de mijne toe. Ze kijk me aan met onwetendheid. Ik glimlach en mijn hoofd komt steeds dichterbij de hare. Mijn lippen raken de hare. Ze deinst een beetje terug. Ik ga dichter tegen haar aan zitten. Ze was overduidelijk een groentje. Ik grijns en ik ga zacht met mijn tong over haar lippen. Ze verbreekt de kus en rent weg. Ik schiet in de lach. Dat was dé manier om haar in de maling te nemen. Eigen schuld dikke bult.

voila ^^
*miss ist beter alsk nu naar huis ga :S ik ben misselijk...*

jammer, je hebt je kans gemist
1 stukkie vandaag
morgen beter (dezelfde regels )

Deel 5 - Lach-attack A

Ik ren naar de badkamer en doe de deur op slot. Bill Kaulitz zoende me. Bill Kaulitz zoende me!! En hij wou nog meer. Ik schud mijn hoofd en zucht. Dit was een grap. Een grap van Bill. Dit kon gewoon niet echt zijn! Ik begin hysterisch te lachen. Dat ben ik ook weer kwijt. Waarom zoende hij me? Waarom wilde hij meer? Ik snap het niet. Ik ben maar een normaal meisje die, wat hij weet, een vriendje heeft. Ik heb een vriendje, hallo! Wat dacht ik? Ik schud mijn hoofd weer. Ik kijk in de spiegel. Ik huil. Ik schiet in de lach. “Was ist los hier drinnen?”, vraagt Bill bezorgd vanuit de gang. “Nichts.”, antwoord ik onverschillig. “Ich habe nur Lust um mich.” Ik schiet weer in de lach. “Bist du sicher das alles OK ist?”, vraagt hij bezorgd. “Ja, klar!”, schreeuw ik nu tegen hem. Ik kijk weer in de spiegel en ik maak mijn gezicht nat. Ik zie make-up liggen. “Mam!”, schreeuw ik. Geen antwoord. “Deine Mutti ist jetzt nicht hier, Kimberly.”, zegt Bill op een ondeugende manier. Ik kijk naar de deur en schiet in de lach. “Ich habe Make-up gefunden, aber ich weiβ nicht sicher oder es von mir ist.”, zeg ik. “Ach, egal. Trägst du Make-up?”, vraagt hij. “Ja, aber nicht immer. Meistens habe ich kein Lust um Make-up zu trägen.”, zeg ik bijdehand. Bill lacht. “Du bist genauso wie ich, wisst du?”, zegt hij lachend. “Neh. Ich bin mehr wie Georg oder Tom.”, zeg ik lachend. Ik hoor Bill op de grond vallen van het lachen. Ik grijns. “Oh, nein! Ich bin Gustav, natürlich.”, zeg ik met nog altijd een grijns op mijn gezicht. “Gu-Gu-Gustav?”, stottert Bill van het lachen. “Genau. Ich habe den Test gemacht auf einer Site und hervor geht das ich ein Gustav-Typ bin.”, zeg ik met mijn stralende glimlach. Nu komt Bill helemaal niet meer bij. “Kann ich die Test auch machen?”, zegt hij als hij klaar is met lachen. “Aber natürlich. Aber dan brauche ich ein gutes Computer mit Internet.”, zeg ik met, nog steeds, een glimlach. “Komm mit mir denn. In der Studio haben wir ein sehr gutes Computer, mit Internet”, zegt hij blij. “OK, aber noch nicht. Ich noch nicht fertig mit meiner Make-up.”, zeg ik en Bill schatert het weer uit. Ik glimlach en leg mijn laatste hand aan de make-up. Ik doe de badkamerdeur open en tref een Bill aan, op de gang, met uitgelopen make-up. “Vielleicht wirst du auch deine Make-up tun.”, zeg ik en Bill schiet in de lach en gaat de badkamer in. Een paar tellen later stapt hij er weer uit. “Du bist schnel?”, zeg ik verbaasd. Hij lacht weer en pakt mijn hand. Hij leid me naar beneden. Beneden in de woonkamer ligt mijn moeder op de bank. Ze kijkt naar ons en schiet in de lach. Blijkbaar heeft ze alles gehoord. “Kann ich mit Bill nach seinem Studio gehen?”, vraag ik. Mijn moeder lacht. “Aber natürlich. Bringst du auch Tom mit zu Hause?”, zegt ze met een grijns op haar gezicht. “Ha ha ha. Sehr Lustig.”, zeg ik. “Geh doch. Dann bin ich endlich alleine.”, zegt ze. Ik steek mijn tong naar haar uit. Bill grinnikt. Ik geef hem een por waardoor mijn moeder weeral strijk ligt. “Tschüβ!”, roep ik en ik loop naar buiten met Bill.

xx Chi

Deel 5 - Lach-attack B

Ze blijft wel lang weg. Ik loop naar de gang. Waar gaan meisjes heen als ze uitflippen? Badkamer! Ik loop naar de badkamer. Ik hoor een raar gelach vanuit de badkamer komen. “Was ist los hier drinnen?”, vraag ik bezorgd. “Nichts.”, antwoordt Kimberly onverschillig. “Ich habe nur Lust um mich.” Ze schiet weer in de lach. “Bist du sicher das alles OK ist?”, vraag ik bezorgd. “Ja, klar!”, schreeuwt ze nu tegen me. “Mam!”, schreeuwt ze. Geen antwoord. Ik grijp mijn kans. “Deine Mutti ist jetzt nicht hier, Kimberly.”, zeg ik op een ondeugende manier. Ze schiet weer in de lach. “Ich habe Make-up gefunden, aber ich weiβ nicht sicher oder es von mir ist.”, zegt ze. “Ach, egal. Trägst du Make-up?”, vraag ik. “Ja, aber nicht immer. Meistens habe ich kein Lust um Make-up zu trägen.”, zegt ze bijdehand. Ik lach. “Du bist genauso wie ich, wisst du?”, zeg ik lachend. “Neh. Ich bin mehr wie Georg oder Tom.”, zegt zij lachend. Ik val op degrond van het lachen. “Oh, nein! Ich bin Gustav, natürlich.”, zegt ze opeens. “Gu-Gu-Gustav?”, stotter ik van het lachen. “Genau. Ich habe den Test gemacht auf einer Site und hervor geht das ich ein Gustav-Typ bin.”, zegt ze. Nu kom ik helemaal niet meer bij. “Kann ich die Test auch machen?”, vraag ik als ik op hou met lachen. “Aber natürlich. Aber dan brauche ich ein gutes Computer mit Internet.”, zegt ze. “Komm mit mir denn. In der Studio haben wir ein sehr gutes Computer, mit Internet”, zeg ik blij. Dit zou nog wel meer dan alleen vriendschap kunnen worden. “OK, aber noch nicht. Ich noch nicht fertig mit meiner Make-up.”, zegt ze en ik schater het weer uit. Ze loopt uit de badkamer en kijkt me aan. “Vielleicht wirst du auch deine Make-up tun.”, zegt ze en ik schiet weer in de lach en ga de badkamer in. Ik kijk in de spiegel. Ik zie er niet uit. Ik veeg het meeste weg en zet snel even een lijntje. Niet perfect maarja. Volgens mij ben ik verliefd op Kimberly. Ik sta te stralen van hier tot Tokio. Hehe, grappige uitdrukking voor mij. Ik grijns en loop weer naar buiten. “Du bist schnel?”, zegt Kimberly verbaasd. Ik lach weer en ik pak haar hand. Ik ‘leid’ haar naar beneden. Beneden in de woonkamer ligt de moeder op de bank. Ze kijkt naar ons en schiet in de lach. Blijkbaar heeft ze alles gehoord. “Kann ich mit Bill nach seinem Studio gehen?”, vraagt Kimberly. Haar moeder lacht. “Aber natürlich. Bringst du auch Tom mit zu Hause?”, zegt ze met een grijns op haar gezicht. Wat moet zij nou met Tom? “Ha ha ha. Sehr Lustig.”, zegt Kimberly. “Geh doch. Dann bin ich endlich alleine.”, zegt de moeder. Kimberly steekt haar tong naar haar ma uit. Ik grinnik. Zij heeft echt pit. Ik krijg een por van haar waardoor haar moeder weeral strijk ligt. “Tschüβ!”, roept ze en sleept mij mee naar buiten. Eindelijk wat privacy. Mijn mobieltje gaat af. “Wart bitte.”, zeg ik blozend. Ik neem de telefoon aan zonder te kijken wie er belt.
“Wo bleibst du Bill!”, schreeuwt Saki vanaf de andere kant. Ik slik. Dat had ik niet verwacht.
“Ich komme schon! Ich lauf jetzt zurück.”, zeg ik en ik sluit snel het gesprek af. “Wer war das?”, vraagt Kimberly aan me. “Oh, Saki. Ich muss jetzt zurück gehen.”, zeg ik met een knipoog. Zij lacht. Ik kijk haar verliefd aan. “Scheisse!”, schreeuw ik. En ik kijk weg. Ze kijkt me verbaasd aan. Ik maak een ‘laat-maar’ gebaar en we lopen samen naar de studio.