De onvergetelijk zomervakantie [einde gepost]

xD elke dag ongeveer een nieuw stukske :p.

---------------------------------------------------------------------------------------------
“We zijn er bijna.”, laat de chauffeur ons weten. Eerst gaan ze de soundcheck doen en daarna nog enkele interviews. Het concert begint pas om 20.00u, ik kan al niet meer wachten! We rijden een soort van garage binnen. “We zijn er!”, roept Tom opgewekt. Saki houdt de deur sierlijk open voor ons. Buiten hoor ik geschreeuw van wachtende fans. Wat zijn ze toch freaky, denk ik. Omringd door bodyguards wandelen we de reusachtige zaal binnen, 10 glinsterende oogjes bewonderen de zaal. Een man komt naar de jungs en vertelt hen dat wat ze moeten doen. Bill zegt dat ik mag toekijken, “Een privé-concert?!”, lacht ik. “Zoiets, jah.”, antwoord Bill met een dikke knipoog. Ze speelden veel liedjes, maar bijna geen Duitse! Ik roep even die man terug en zeg dat de fans liever Duitse liedjes horen. “De fans hebben niet te kiezen welke liedjes op het concert worden gespeeld!” roept hij kwaad. De muziek stopte en Bill vroeg wat er aan de hand was. Toen ik had verteld wat er gebeurt was, zei hij dat ze er de volgende tour, rekening mee zouden houden. Opnieuw beginnen ze te spelen, “vergessene kinder” hoor ik nu door de geluidsboxen. Ik hou van dit lied en toen Bill het zinnetje “Alles sollte ander sein” zong, kon ik me niet meer bedwingen om mee te zingen! Het gaf een schitterend effect en Bill vroeg of ik dit op het concert ook wou doen. Blij, maar verrast zei ik dat dat een super idee is …
----------------------------------------------------------------------------------------------

Voor die filmkes enzo van simple plan zal ik wel een club dinge aanmake :p. Vandaag is ook het concert van cinema bizarre dus dan kunnen daar ook zo foto's enal gepost worde :p.

Jill schreef:*steekt oordopjes in haar oren*

zo slecht zing ik nu ook weer niet *doet verontwaardige Bill na*

xx Chi

ik ga nu weg voort weekend *hugs to everyone *

Veel plezier daar *hugie*

lol
leuk stukkie

nieuw stukje

---------------------------------------------------------------------------------------
Ik kijk op mijn horloge, het is al half 7! Over een uur en een half begint het concert. Voor ze interviews moesten doen ben ik even naar huis gegaan om me om te kleden voor het concert. Rond kwart voor 7 gaat mijn ma me naar het concert brengen. “Tijd om te vertrekken!”, roep ik naar mijn ouders. Om 7uur zie ik een hele bende fans bij de concertzaal staan. Ik liet een kaartje zien aan Saki zodat ik al naar binnen kon. Backstage is het veel rustiger maar daar is de spanning te snijden! Ze zijn wel blij om me terug te zien want op hun gezichtjes verscheen een tandpastasmile. Ik heb nog zoveel te vertellen aan hen maar ik zwijg. De jongens hebben nu te veel stress om helder te denken en hun gedachten zitten natuurlijk bij het concert. Ik hoor gegil en geschreeuw vanuit de zaal; De deuren gingen op om kwart na 7 en Saki zei daarnet dat het half 8 was. De show gegint dus over een half uurtje, daarom vertrek ik maar naar de zaal. Ik word langs het podium geleid en prop me tussen de massa fans. Ik sta aan de kant, tegen een hek overal zijn er gillende meisjes en overal zie ik handen om me heen. Door de drukte zit ik gekneld tussen het hek en de gillende fans…
-------------------------------------------------------------------------------------------

meerheid!!

nieuw stukje ^^
------------------------------------------------------------------------------------------
Plotseling worden de lichten gedempt en zie ik Tom, G&G het podium op stappen. Tom begint hevig te spelen, het is “Der letzte tag”. Alle sinds, dat dacht ik want toen Bill begon te zingen hoorde ik dat het “Final day” was. Georg had al geknipoogd naar mij maar Bill en Tom hebben me nog niet gezien.
De tijd vliegt voorbij, ze hebben al 10 liedjes gespeeld. Ondertussen voel ik me als platte sandwich tussen al die huppels. De kaulitz-broertjes hebben me nu al een paar keer gezien en geglimlacht! Opeens zie ik Tobias op me afkomen. Hij fluistert dichtbij mijn oor dat ze zo meteen “Vergessene kinder” gaan spelen en dat ik alvast naar het moedium moet. Enkele fans rondom me kijken raar en jaloers als ik over het hek klim. Ik hoor de eerste noten van het lied door de boxen luiden en even later geeft Tobias me een microfoon. De zenuwen beginnen te woekeren in mijn buik. Bill lachte naar me terwijl hij “alles sollte anders sein” zong en voor ik wist werd ik op het podium geduwd. Samen zingen we de longen uit ons lichaam, ook al begrijpen veel fans er niks van. Volgens mij ging het liedje veelte snel want ik moest alweer van het immense podium. Voor ik het beseft was het concert alweer voorbij. Na het konzi werd ik terug naast het podium verwacht want voor ik naar de zaal vertrok had Bill gevraag op ik naar daar kwam …
---------------------------------------------------------------------------------------------

woow
efkes een duetje me bill^^

meerheid ja!!

morgen ga het een keii mooii stukje zijn xD maar ook het meeste "realistische". Meer ga ik nie zegge :p

IK WIL EEN STUKJE *hungry-eyes*
xD is geen dreiging hoor...

xx Chi

voila. Ik weet nie of ik morgen een stukske kan schrijven want er staat niks meer op mijn pc en ik heb het druk met school .

----------------------------------------------------------------------------------------
Iedereen is in de duisternis verdwenen en ik sta eenzaam en alleen te wachten naast het schitterende podium. Opeens zie ik een zwarte schim op me af komen … het is Bill. Hij was alleen, zonder bodyguard, zonder Tom, Georg of Gustav. Ik voel me een beetje ongemakkelijk, het lijkt wel of Bill uit een van de posters op mijn is gestapt. Hij komt voor me staan en geeft me een knuffel. Ik voel dat ik rood word en dat gebeurt bijna nooit bij mij!
“Heb je ervan genoten?”, vraagt hij glimlachend.
“Het was fantastisch! Jammer dat dit me nooit meer zal overkomen.”, antwoord ik met een fakelachje.
“We zullen elkaar toch nog meer zien …?!”, vraag Bill verbaasd.
“Natuurlijk! Maar zo samen zingen, ik en jij, op een podium voor een overvolle zaal …”, zeg ik triest.
“Ik beloof dat we meer concerten zullen geven in België, dan hoeven je ouders niet te zeuren.”, zegt hij opgewekt.
“… doen we dit dan opnieuw?”, vraag ik nieuwsgierig.
“Als het kon, nam ik je mee naar elk concert om dit opnieuw te doen!”, roept Bill.
On verwachts kust hij me vol op de mond …
“Wat er tussen ons is, zal nooit meer verbroken worden …”, fluistert hij in mijn oor.
Ik neem zijn GSM uit zijn achterzak en typ mijn nummer in.
“Ik hoop dat we elkaar snel terug zien want morgen vertrekken we terug naar huis.”, fluister ik terug.
Er rolt een dikke traan over mijn wang, van blijdschap maar ook van verdriet. Hij drukt mijn hoofd tegen zijn borstkas. Ik zie dat hij ook weent. Minstens 10 minuten lang taan we daar, in elkaars armen verstrengeld. Tot we geschreeuw horen.
“Dat is Saki”, zegt Bill,”Ik moet gaan …”
Hij geeft me opnieuw een intense kus. Beiden stappen we de andere kant op, beiden een andere weg naar huis …
---------------------------------------------------------------------------------------------

WoW....mooi stukkie :D:D:D
*droogt haar tranen*
miss overmorgen dan een stukkie
school gaat voor hè...
*is het daar eignlk niet mee eens...*

xx Chi

sowwy vandaag dus geen stukske.

Morgen komt er zeker een stukje! Ik heb nu een stukje geschreven voor de wedstrijd ^^. https://tokiohotel-be.actieforum.com/wedstrijden-f39/ronde-1-stand-alone-s-t232.htm

-----------------------------------------------------------------------------------------
Ik schrik wakker … “Was dit niets meer dan een droom?”, dacht ik. Bang kijk ik op mijn GSM: 1nieuw bericht, staat er op het scherm. Ik open mijn inbox en zie van wie het bericht is … Bill Kaulitz. Met zwetende handen open ik het bericht.
Ben je veilig thuis gekomen?
Xxx Bill
Nee … het was géén droom! Snel sms’te ik terug dat alles super was. Ik hoop dat hij snel terug smst want ik mis hem enorm. Plotseling begint mijn GSM te rinkelen, het is Bill. Het lijkt wel alsof hij op mijn sms heeft gewacht! Ik neem snel op en er ontstaat een gesprek van lieve woordjes. Uren bellen en vele smsjes waren het gevolg van deze vakantie. Onze “vriendschap” verwatert niet, we kunnen het ook geheim houden. Niemand weet van onze liefde af, de pers niet en de fans niet. Bill baalt ervan dat hij het nog steeds niet aan zijn fans heeft verteld. Maar hij wil me beschermen, de echte fans zouden blij zijn voor hem maar de huppels zouden me proberen te vermoorden of hangen zichzelf op. Dat wilt Bill voorkomen, maar gaan we dit nog lang volhouden …
------------------------------------------------------------------------------------------

Zo dit was het laatste stukje ^^. Als ik tijd heb begin ik aan mijne nieuw ff want ik heb al een ideetje :p. Het kwam eigenlijk door een bizarre droom maarjah ge zult dan mss wel zien wat het word .

wat een einde O.O das zo poef gedaan..
mah tis wel heel moooi=)

oo mooi verhaaltje
xx