RONDE 1 - Stand Alone's ---> WINNAAR BEKEND

RONDE 1

1. Wat is de maat van Bill z'n voetjes?
2. Wat is de naam van Gustav z'n zus?
3. Wat is het levensmotto van Tom?
4. Wat is was Georg z'n lievelings schoolvak?

Op deze 4 vragen moeten jullie antwoorden, MAAR niet zomaar een antwoord. De bedoeling is dat je antwoord op de vragen in de vorm van een verhaal (soort van fanfic(Stand Alone) zeg maar).
Hou er rekening mee dat het duidelijk is waar je antwoord op welke vraag staat, maar doe dat niet te letterlijk want dat is dus niet zo origineel.
ORIGINALITEIT wordt beloond, de winnaar van deze ronde krijgt met zijn Stand Alone ook een ereplaatsje onde de fanfics op het forum.
Einddatum is: 24 MEI
Waar moet je het resultaat posten?
HIER

NOTE: DIT TOPIC IS ENKEL BESTEMD VOOR DE STAND ALONE'S NIET VOOR COMMENTS OP DE STAND ALONE'S!!!! COMMENTS DIE TOCH GEPLAATS WORDEN, WORDEN ONHERROEPELIJK VERWIJDERD!!!!

De Tokio Hotel-rangers en de verloren sokken.

De Tokio Hotel rangers staan deze keer weer voor een gevaarlijke missie! Vanavond geven ze namelijk een concert in België voor een uitverkochte concertzaal! Het is het 1e concert van hun Europese tour "1000 Hotels".
"Carpe Diem!", roept Tom, dat zegt hij altijd wanneer hij opstaat, en ze die avond een concert moeten spelen. Het is geen gewoon concert, het is het 1e concert van hun nieuwe tour "1000 Hotels" én de zaal is uitverkocht. Er zullen niet alleen fans zijn (en hun ouders) maar ook bekenden zoals Katerine en de jongens van Zornik gaan. Franziska zal ook komen supporteren, elk concert probeert ze er namelijk bij te zijn om broertje Gustav te steunen.
Zoals altijd staat Tokio Hotel-ranger Tom pas op om 16:00, hij is nu aan het ontbijten terwijl Bill nog ligt te slapen. Gustav is een boek aan het lezen en Georg zit op het internet te surfen. Een beetje een saai tafereel om naar te kijken want Gustav leest iets over sport en Georg leest over psychologie op die site. Ieder heeft zo zijn eigen interesses en lievelingsvakken. Muisstil hoor je de klok verder tikken. Ondertussen is Tokio Hotel-ranger Bill ook opgestaan zodat ze straks interviews kunnen geven over hun "rescue-missions". Na het concert zijn er ook nog meet & greets. Gisteren hebben ze de soundcheck al gedaan dus vandaag hoeven ze niets meer te doen.
Enkele (rustige) uren gaan voorbij en over precies 1uur begint het concert. Dé dag waar vele Belgische fans op hebben gewacht. Er is alleen 1probleempje, Tokio Hotel-ranger Bill vindt zijn sokken niet meer en in zijn nogal onhandige schoenen zijn sokken wel nodig! Dit wordt een nieuwe missie voor de Tokio Hotel-rangers! Met hun coole instrumenten vliegen ze naar de winkel om een paar sokken van maatje 42. De verkoopster kijkt ze nog na en begint de gillen! De enige echte Tokio Hotel-rangers waren in háár winkel! Tijd voor een handtekening was er niet want de coole rangers moesten hun missie snel afmaken voor hun concert! 10 minuten voor het concert kwamen ze aan, je hoort de fans al gillen terwijl Bill zijn sexy sokjes aantrekt.
Het concert liep zoals altijd perfect met hun vliegende instrument en de Tokio Hotel-rangers maken zich klaar voor hun nieuwe missie.
Lees ook hun andere avonturen van deze reeks: de Tokio Hotel-rangers en de stembandenoperatie, de Tokio Hotel-rangers op vakantie, de Tokio Hotel-rangers en het vastzittende vliegtuigje en de Tokio Hotel-rangers in Amerika.

oke... het is af
haal de zakdoeken er maar bij want 't is erg, ma ik was nie in de mood om n happy verhaaltje te schrijven
een grote DANKU aan Eddy om na te lezen op fouten!
ik weet dat ge hier geen comments moogt posten, maar ik wil wel jullie mening graag dus zet dat maar hier:
https://tokiohotel-be.actieforum.com/fanfictions-f11/meeting-at-the-bus-stop-engels-t179-780.htm
(zet er dan wel boven dat het over 'someday' gaat)
de schuingerdukte tekst is de lyric van 'someday' van nickelback
https://www.youtube.com/watch?v=-oTWzG002uM

Someday

He turned on the radio in his car and Tokio Hotel’s new song came through the speakers. Tokio hotels last song ever, period.

How the hell did we wind up like this?
Why weren't we able, to see the signs that we missed
And try turn the tables

He remembered that day, it had only been a couple of weeks ago. It became too much for him. They all seemed to handle it perfectly, but it was nothing for him. This life had never been anything for him. He had never thought it would all become so big when they started years ago.
That day was the day he realised he couldn’t do it anymore. He had gone to the McDonalds on his own, but the row it caused, was unforeseenable. When he came back David decided he couldn’t go out on his own anymore. He had to take one of the bodyguards with him, always, period.

I wish you'd unclench your fists, and unpack your suitcase
Lately there's been too much of this
But don't think it's too late

He had called his sister to talk to. She was the only one who he could talk to about this. He had been on the edge of tears and his sisters had jumped in the car to come and get him. Franziska was truly the best. He loved her to dead.
He had packed his suitcases and wanted to disappear quietly. But that hadn’t happened. Georg woke up and saw what he was doing. Not much later the twins woke up to. They all looked at him without asking questions. They knew what he was doing. They knew it was too much for him. It had been building up for years now.
But they didn’t blame him. They would never blame him, period!

Nothing's wrong, just as long as
You know that someday I will

Someday, somehow
I'm gonna make it all right but not right now
I know you're wondering when
(You're the only one who knows that)
Someday, somehow
I'm gonna make it all right but not right now
I know you're wondering when

All of them had been thinking about doing it one moment or another. But none of them had worked up the courage to do so. But the twins simply loved all the attention they got. And Georg was happy with his life, which resembled pretty much that of him. But he was sick of it. He couldn’t do it anymore! People shouldn’t know every detail of his life. They shouldn’t know Bill’s shoe size was 42 and that Georg drove an Audi. Why did they want to know exactly where Tom bought all his clothes and why he had gotten his tattoos? That was personal stuff. Stuff fans didn’t need to know. In good old days, it had all been about the music. When did it stop being about the music? The lyrics they made and why they made them. Now it was only about what they did and when they did it. They had no free time anymore, period.

Well I'd hope that since we're here anyway
That we could end up saying
Things we've always needed to say
So we could end up staying
Now the story's played out like this
Just like a paperback novel
Let's rewrite an ending that fits
Instead of a Hollywood horror

He knew this meant the end of Tokio Hotel. The guys would never continue without him. They made this one song, an acoustic one even, they didn’t want to use another drummer, and released it as there final song for the moment, period.

Nothing's wrong, just as long as
You know that someday I will

Someday, somehow
I'm gonna make it all right but not right now
I know you're wondering when
(You're the only one who knows that)
Someday, somehow
I'm gonna make it all right but not right now
I know you're wondering when
(You're the only one who knows that)

Maybe this didn’t have to be such a bad thing. Maybe they could finally do other things they wanted to do. Things they never had time for before. Georg could do something with psychology. He had always been interested in that. Bill could design clothes, and actually make them. He had seen some pretty good designs from Bill, he was a natural at it. And Tom maybe could pick back up with his art stuff. He didn’t understand much of it, but Tom could draw like no one else he had seen.

How the hell did we wind up like this?
Why weren't we able, to see the signs that we missed
And try to turn the tables
Now the story's played out like this
Just like a paperback novel
Let's rewrite an ending that fits
Instead of a Hollywood horror


He would make it up to his friends someday. Maybe even in a couple of years, when the hysteria had calmed down they could make music again. Like in the good old days. When making music and jamming together had been fun. Without the pressure of half the female world on their shoulders.
Music should be about making fun, nothing else, period.

Nothing's wrong, just as long as
You know that someday I will

Someday, somehow
I'm gonna make it all right but not right now
I know you're wondering when
(You're the only one who knows that)
Someday, somehow
I'm gonna make it all right but not right now
I know you're wondering when
(You're the only one who knows that)
I know you're wondering when
(You're the only one who knows that)
I know you're wondering when

Bill’s voice faded away and he sighed. He turned the radio off and decided he had to get the old life out of his head. He would start a new one, a quiet one. He would follow Tom’s old motto ‘carpe diem’ seize the day. Tom had given up on that one long ago, since he said he didn’t follow it anyway, but Gustav decided that it would be his knew motto, period.

dees is mijn SA dus ^^ enjoy
net zoals bij Joyce zijn comments welkom in mijn fanfic topic vn 'Op Reis' (srr Joyce,ksteel uw idee )
en kgeef u ne tip: lees et als et donker is (savonds dus,of wees desnoods creatief en creëer uw eigen donkere sfeer XD)
da maakt et echt zovéééééél toffer!

<3

***
Middernacht (In die Nacht)

De nacht was donkerder dan normaal.
Franziska vertrouwde het voor geen haar toen ze uitstapte. Die avond ging ze haar broertje bezoeken, maar onderweg viel haar auto plots stil, al had die net een check-up gekregen. Ze kreeg er geen actie meer in dus belde ze een taxi.
Haar auto liet ze achter.
Bij aankomst aan Gustav’s huis merkte ze dat er iets niet klopte.
Er brandde geen licht, behalve dat achter het raam van Gustav’s kamer. Het werd net aangeknipt toen ze arriveerde. De voordeur stond op een kier.
Franziska betaalde de taxichauffeur en ging naar binnen.
Ze klom de trap op en liep rechtstreeks naar de kamer van haar broer. Daar zou het om doen zijn, toch?
Van op de gang hoorde ze niks. Ze stak haar hoofd om de deur. Tom en Gustav waren er. Ze zaten elk in een hoek van de kamer. Geen woord werd gesproken, beide jongens staarden haast uitdrukkingsloos voor zich uit.
Franziska vond het er maar eng uitzien.

“Euh, hallo” brak ze de stilte.
De twee merkten haar op. Gustav kwam naar haar toe.
“Oh, je bent er. Waarom ben je zo laat?”
Hij vroeg niet hoe ze binnen geraakt was, ze had geen sleutel van het huis. Blijkbaar wist hij niet eens dat de voordeur had opengestaan, waarschijnlijk al een hele tijd lang.
“De auto viel stil” antwoordde ze.
Tom keek even toe. Dan zuchtte hij en ging verder met staren.
“Wat scheelt er met hem” vroeg Franziska.
“Franz, heb jij Bill gezien toen je hierheen kwam?”
Ze fronste haar wenkbrauwen. “Bill?”
Tom bekeek haar scheef.
“18, zwart haar, veel teveel make-up, maatje 38, schoenmaat 42, een winkel aan accessoires rond zijn lijf… Man, wat moet je nog meer weten?”
Franziska voelde zich verontwaardigd. “Waarom jullie me dit vragen zou fijn zijn, denk ik”
Tom keek ongerust. “Omdat hij al de hele dag verdwenen is, tiens!”
Franziska’s hart miste een aantal kloppen.
“Wa-… wat?... Is Bill… weg? Weet je dan niet waar hij is?”
Gustav zette zich neer op een stoel aan het raam en liet zijn hoofd in zijn handen rusten.
“Hij is woedend naar buiten gestormd. Waarom weten we niet precies, maar hij had net een telefoon van David gekregen waar hij duidelijk niet blij om was. Hij schreeuwde gutetag en ging weg”
Franziska was sprakeloos. Zo kende ze Bill niet, zelfs na al die jaren wist ze niet dat hij ooit zo zou reageren.
Ze dacht na. Hij moest toch wel érgens zijn?
“Waar zou hij heen gegaan kunnen zijn, denken jullie?”
Tom zuchtte nogmaals. “Geen idee. Georg rijdt nu de hele stad af. Hij zegt dat Bill op een vertrouwde plek zou zijn. Heeft hij nog geleerd op school.
Psychologie, pf” voegde hij er aan toe.
“Hij zei dat we geduld moeten hebben. Hij zou bellen wanneer er nieuws is. Maar we hebben hem nog niet gehoord. Al uren niet…”
Tom begon te ijsberen door de kamer. Hij voelde duidelijk dat er iets serieus mis was.
“Bill was nog nooit zo lang weg! En wij zitten maar doodsbang af te wachten tot meneer opduikt”

Op dat moment hoorden ze buiten een auto stoppen.
Het portier sloeg dicht en even later kwam er iemand de trap op gestrompeld.
De drie hielden hun adem in…
De deur ging langzaam open. Georg stond in het deurgat.
Zijn gezicht en T-shirt waren nat van tranen. In zijn armen hield hij iets dat de vorm had van een lichaam. Bill’s lichaam…
Franziska vloog in Gustav’s armen. Naast haar zakte Tom ineen op de grond.
Georg legde Bill op het bed en viel op zijn knieën neer.
De hele wereld stortte in, zoals Bill er toegetakeld bij lag.
Zijn lichaam stond vol krassen, zijn kleren waren gescheurd en besmeurd met modder. Zijn haren hingen futloos rond zijn bleke ingevallen gezicht.
Hij toonde geen teken van leven. Bill was dood.

Franziska trok zich los van haar broer en knielde naast Tom neer. Ze nam hem in haar armen en drukte hem tegen zich aan.
Haar tranen vielen op zijn pet en rolden naar beneden, waar ze zich vermengden met de zijne.
Hij sloot haar dicht tegen zich aan, maar zijn greep verslapte.
Wazig, op een soort rare manier, zag ze hoe Tom iets uit Bill’s hand nam. Er zat een papier tussen geklemd.

“Lieve Tom,
Jongen wat hou ik van jou. Jij bent mijn wederhelft. Mijn alles. Je bent ik.
Als ik nadenk over wat wij hebben, voel ik me zo gelukkig. Maar mijn geluk wordt kapotgemaakt door een donkere tijd. Waar mijn hart ooit zat, is nu een zwarte leegte. Ik zie dingen niet zoals ik ze vroeger zag. Het wordt me allemaal teveel, Tom.
Het voelt gewoon allemaal verkeerd aan. Jij zei dat je wist waar we aan begonnen, maar ik denk dat ik er gewoon niet sterk genoeg voor ben…
David belde me net. Hij is te weten gekomen dat ik pillen slik, net zoals jij dat vroeg of laat ook te weten zou gekomen zijn -je bent er altijd voor me geweest, maar toch kan ik het je niet vertellen. Ik zei David dat hij zich met zijn eigen zaken moet bemoeien, hij weet niet hoe het is om in mijn schoenen te staan. Ons leven heeft me veranderd. Ik ben niet meer wie ik was, en ik kan dit alles niet meer aan. Telkens weer niemand mogen teleurstellen…
Waarom heeft iedereen me nodig, ze zijn veel beter af zonder me. Ook jij. Zit niet met me in, leef je leven, pluk de dag. Maak iets goed van je leven, beter dan wat ik van het mijne gemaakt heb.
Ik verdien alle aandacht niet. Nu niet meer… Het is voorbij.

Ik hou van je voor altijd, grote broer”
Hierbij waren de laatste woorden gevallen.
Bill had afscheid genomen van zijn tweelingbroer en van alles rondom hem.
Na de laatste woorden gelezen te hebben, snikte Tom zo luid dat hij ieder moment weer zou kunnen ineenzakken.
Hij klopte hysterisch met zijn vuisten op het bed en beet in de lakens om zijn geschreeuw naar Bill maar iets tegen te gaan.
Georg, Gustav en Franziska wisten niet wat doen.
Ze lieten Tom begaan en kropen samen terwijl ze hun ongeloof weghuilden.

Uren verbleven ze in de kamer. Het leek wel een eeuwigheid maar niemand durfde de anderen achterlaten.
Tom was naast Bill’s dode lichaam gaan liggen op het bed.
Met nietsziende ogen staarde Tom naar de wederzijdse levensloze blik die Bill hem gaf.
Hij sloeg zijn broer’s ijskoude armen om die van hem.
Het was te vroeg om zijn kleine broertje los te laten. Zijn alles, zoals Bill het zelf geschreven had. Zo was het altijd geweest.
En zo zou het altijd blijven…

Hey luitjes!!
Ik ga hier ook mijn Sa neer plunderen, zoals ge wss al weet, zijn comments hier niet welkom!
Zoals mijn voorgangers hebben gedaan, zo ga ik het ook doen (lekker handig), post alles maar bij 'If Only' zeg dan wel dat het over deze SA gaat. Hij is niet zo lang als mijn voorgangers!
Nog een klein bedankje aan Chi, voor het lezen van mijn SA en er een titel aan te geven! Bedankt Chi!

Have Fun!

Der Blick zurück ist schwarz!

" ‘Komaan Bill! We moeten nu vertrekken, anders komen we te laat!’ riep Tom. Nog geen vijf minuten later hoorde hij gestommel op de trap, Bill was beneden. Tom startte de auto en weg waren ze, richting de studio. Driekwartier en een file later kwamen ze in de tv studio aan. Georg en Gustav, hun beste vrienden, zaten al bij de visagisten. Ook Tom en Bill moesten hun gezicht wat donkerder laten maken. Anders zouden ze er heel bleek uitzien op tv. ‘Nog vijf minuten!’ riep iemand toen ze helemaal klaar waren met schminken.
‘En hier zijn ze dan, DE rockgroep van het moment, Tokio Hotel!’ Alle aanwezigen in de zaal begonnen te gillen, hoe kon het ook anders, de meeste waren fan. Ze hadden een interview met vragen die al zo vaak gesteld waren, dat het saai was. Pas tegen het einde werd het interessant. ‘Dankjewel voor het antwoord Bill.’ De interviewer, een man van rond de 40 draaide zich richting het publiek. ‘We gaan twee vrijwilligers kiezen die hier een klein quizje mogen doen over Tokio Hotel. Diegene die wint krijgt een ontmoetingsmoment met Tokio Hotel.’ Iedereen, op een paar uitzonderingen na, beginnen te schreeuwen om uit gekozen te worden. Hij duidde een huppelkut en een gewoon meisje aan. ‘Wat is jou naam?’ vroeg hij aan de huppelkut. ‘Ella’ antwoordde zij op een heel bekakte manier. ‘Wat is jou naam?’ ‘Jill.’ Antwoordde het meisje op een gewone manier. Blijkbaar had ze er helemaal geen probleem mee dat ze op tv was en naast Tokio hotel stond. In tegenstelling tot Ella, die bijna elke seconde kan flauw vallen. ‘Meisjes, jullie mogen daar plaats nemen.’ Hij wijst naar 2 stoelen die tegenover Tokio Hotel staan. Zo als gezegd gaan Ella en Jill daar zitten. ‘Even uitleggen. Ik ga jullie omstebeurt een vraag stellen over Tokio Hotel, heb je het fout gaat de beurt automatisch naar de andere. Wie de meeste vragen juist beantwoord, wint een soort van meet and greet met Tokio Hotel. Behalve als zij willen dat de andere wint. Tokio Hotel heeft dus het laatste woord.’ De jongens van Tokio Hotel knikken goedkeurend, maar ook niet wetend wat ze moesten verwachten. Ze wisten namelijk niet welke vragen er gesteld zouden worden. ‘Vraag één, Ella. Hoe groot is George?’ Onmiddellijk wist Ella te antwoorden. ‘ 1m78’ De interviewer keek nu naar Georg, om te checken of het antwoord juist was. ‘Klopt’ antwoordde hij. ‘Wat is de schoenmaat van Bill, Jill?’ Jill leek even na te denken. ‘Wat kan mij dat nu schelen welke schoenmaat hij heeft, vraag het hem zelf. Bill?’ Bill schrok. ‘42’ zei hij aarzelend. ‘Daar is je antwoord.’ zei Jill op haar beurt. ‘Ik ga dit toch fout moeten keuren. Ella, we weten dat Georgs favoriete vak psychologie is, wat is die van Gustav?’ ‘Economie en gym’ antwoordde deze trots. ‘Correct, Jill, wat is het levens motto van Tom?’
‘Neuk alle wijven met tetten en een kont?’ zei ze zelfzeker, maar ze wist dat het fout was. De jongens behalve Tom lagen dubbel van het lachen. ‘Onjuist, Ella?’ ‘Carpe diem!’ Ella keek arrogant naar Jill. Ze was er precies heel zeker van dat ze die ontmoeting ging winnen. ‘Hoe heet de zus van Gustav?’ De enige vraag die Ella niet wist, wist Jill ook niet. ‘Suzanne?’ gokte Ella dan maar. ‘Niet correct, Jill?’ ‘Veerle?’ ‘Ook niet juist, wat was het goede antwoord Gustav?’ ‘Fransizka.’ ‘De laatste vraag is voor Ella. Welke betekenis schuilt er achter ‘Schwarz’?’ Vol nieuwsgierigheid gingen de jongens op het puntje van hun stoel zitten. ‘Liefde.’ zei ze aarzelend. ‘Fout, Jill?’ ‘Eindelijk een echte vraag.’ reageerde ze opgelucht. ‘Schwarz gaat over dat ze niet terug kunnen naar hun oude leven, ze zullen nooit meer een normaal leven kunnen leiden. Der Blick zurück ist schwarz’ Ze leken allemaal gepakt door het antwoord, het was helemaal waar. Nu was het de beurt aan de jongens om te overleggen wie er won. Bill schraapte zijn keel en begon te praten. ‘Ze hebben allebei heel goed gespeeld, maar één vraag gaf toch de doorslag, proficiat…’ Ella, de huppelkut, ging al recht staan. ‘Jill!’ Verast stond ze recht. Een normaal meisje zou beginnen te schreeuwen, maar Jill niet, het enige dat zij zei was: ‘Danku!’

Één maand later waren Bill en Jill een koppel. Een paar jaar later trouwde ze, en kregen ze veel kindjes. Eind goed, al goed."

‘Zo, dat was het. Oogjes dicht en snaveltjes toe.’ Ze geeft ze nog een kus. ‘Slaapwel.’
‘Goedenacht oma Jill.’ klinkt het uit verschillende mondjes.

"*por* Wakker worden",zei Bill.Georg snurkte verder."*porpor*
Komaan,opstaan!!",zei Bill luider.Georg draaide zich om."Je vraagt erom".
Bill trok de lakens van Georg af.Het enige effect; Georg kroop naar het
voeteinde,terug onder de warme lakens.Bill zuchtte.Hij nam de wekker
van het nachtkastje naast hem,zette het alarm op een minuut
verder en hield het naast Georgs oor."*trrriiiiiiiing* BRAAAAAAAAAAND!!".
Georg sprong recht en keek paniekerig om zich heen.Bill grinnikte en
zette de wekker uit."Had ik eerder geweten dat dat hielp,ik had
het al veel vaker gedaan."Georg gromde."Eens zien of jij
het leuk vindt,wacht maar tot morgenochtend!!".Bill zweeg."Eh...waarom
moest ik ook alweer zo vroeg op?",vroeg Georg."Gustav wou met
ons naar zijn familie voor zijn verjaardag,remember?"."Ooh,jaa...Nee ><".
"Haast je dan maar,we vertrekken binnen een halfuur" Bill liep de kamer uit.

Een kwartier later zat Georg,ondanks het brandalarm,nog steeds
met een slaperig hoofd aan tafel."Ha,Georg xD Goed wakker geworden?"
vroeg Tom."Heb ik dan zo hard geroepen?" vroeg Georg op zijn beurt.
Gustav kwam ook binnenwandelen."Goeiemorgen =D" zei hij opgewekt.
"Goeiemo- GELUKKIGE VERJAARDAG ^^' ",antwoorde Georg,"maak er
een geweldige dag van,want speciaal voor jou ben ik nu al wakker."
"Aww,hoe lief" zei Gustav nepvertederd."Zeg tortelduifjes,zijn we bijna
klaar?",plaagde Tom,"Bill wordt ongeduldig en ik wil niet weer eens naast
hem zitten in zijn hyperactieve stand"."Carpe diem,dat zeg je zelf toch
altijd?Of Bill nu hyperactief is of niet ; )" zei Gustav.Ze sjogden naar
de auto,waar Bill inderdaad al op zijn stoel zat te springen.

"Wat ben jij zo enthousiast ineens,vind je het opeens wel leuk om
steeds door Franziska in je wangen geknepen te worden?" vroeg Tom.
Bill verstarde."Dat was ik al bijna vergeten,dank je Tom T__T"."Graag
gedaan ^^".Bill kneep zijn ogen fijn en keek hem dreigend aan.
"Rustig Billiewillie,of ik doe tante Franziska na he" zei Georg.
De auto startte op en vertrok.De rit duurde eigenlijk niet zo lang,
behalve toen Tom met een meisjesstem zong,toen kon de tijd niet snel
genoeg gaan.Aangekomen rende Gustav meteen naar zijn ouders toe.
"Ach,hoe schattig toch" zei Tom."Wat nou?Ik ben nog steeds hun zoon
hoor =P",zei Gustav.

Eenmaal binnen kwam ook zijn zus hem feliciteren.
"Dag broer,nog steeds dezelfde zie ik ^^ Zelfs als er een jaartje bijkomt
blijven de centimeters weg".Gustav rolde met zijn ogen."Ook hallo T__T".
"Broeder-zusterliefde noemt men dat",zei Georg."*knijpt in Georgs
wang*Wat goed,heb je dat tijdens psychologie geleerd?Moet wel he,als
dat het enige vak is waar je oplet" stak Franziska."Gustav,ik
heb ineens heel erg medelijden met je",zei Georg geïrriteerd.
"BILL!!Wat fijn je te zien!!" riep Franziska.Bill dook weg "Niet m'n wangen,niet m'n wangen!!".Iedereen lag in een deuk."Haha >< wacht maar tot ze dat bij jullie doet" zei Bill."Wees gerust,Georg is m'n nieuw
slachtoffer ^^".Georg legde zijn handen op zijn kaken."Ooh,weet je
nog die schoenen die ik van je had geleend?" veranderde Franziska
van onderwerp."Jaa...",antwoordde Bill."Wel,ze waren wat klein ^^' Ik
pas niet meer in een 42"."HA,ik heb lekker bolle wangen,jij grote voeten",
zei Georg."Hoe erg,ik ben tenminste geen hobbit xP" stak Franziska weer.
"Damn,ze is echt sterk",fluisterde Georg.

"Hehe,wilt iemand een stuk taart?",vroeg Gustavs moeder."Graag",zei
iedereen in koor."Zelfgebakken",zei ze trots,"alsjeblieft".Gustav
nam een grote hap."Wat heb ik dat gemist!!Veel beter dan Toms zogezegde 'lekkere' pasta",zei hij."Inderdaad - sorry Tom ^^' " zei Bill.
"Ik weet hier iemand die er ook niet snel van zal groeien,alleen
misschien rond de buik" probeerde Georg weer Franziska te verslaan.
Deze keer leek het te lukken,ze zei niks terug...



N verder weet k nemeer xD K suck @ tekste schrijve dus ><

thx voor jullie inzendingen!! ik heb alles geleze en nu moetek nog overleggen mee Jillie. maar ze is nu nie online =)

iedereen die een SA heeft ingezonden krijgt al 4 punten omdat alle vragen juist zijn, mensen die nieks inzonden liggen jammer genoeg uit de wedstrijd!

Jill et moi ebben overlegd en we zijn tot de conclusie gekomen dat het 5 goeie verhalen waren dus om te beslissen wie deze ronde wint zijn we op originaliteit af gegaan, dus het soort verhaal da ge nie dikwijls leest. Daarom is de winnaar van deze ronde niemand minder dan...

*drumrolls van Gusje*
BABYPINCKGIRLY (aka Katia)
zij krijgt er 5 punten extra bij en een speciaal plaatsje appart onder de FF,