Perfect Dream.

Speciaal voor Joyce en Kitty vanaaf

Deel 2.

Uren en uren gaan voorbij.
Amanda kijkt op haar horloge, haar werkdag zit er bijna op.
Ze wandelt nog eens door de gangen en bezoekt enkele kamers om te checken of alles
goed gaat met de patiënten.
De meeste liggen tv te kijken of hebben bezoek dus merken ze niet op dat Amanda aan de deur staat.
Wat voelt ze zich toch zo eenzaam soms..
Alsof ze lucht is waardoor iedereen heen loopt.
Ze speelt met het uiteinde van haar vlecht en wandelt rustig verder..
"Wanneer zal het eens anders zijn of blijf ik voor eeuwig hierin leven" fluistert ze in het niets.

"Amanda" hoor je iemand door de gang roepen.
Snel draait Amanda zich om. Er zal toch geen patiënt uit het bed gevallen zijn of zijn behoefte gedaan hebben in
bed want daarvoor dienen de meeste stagieres dus had Amanda al ondervonden. Maar niet allemaal zijn ze zo, soms
zaten er ook hele leuke patiënten tussen waar Amanda eens mee kon praten als er niets te doen was.
Kim de hoofdverpleegster van deze afdeling zwaaide naar Amanda.
"Jaa" pufte Amanda toen ze aankwam. "Katleen komt over een kwartiertje terug naar de kamer. Alles is goed gegaan, ze
slaapt enkel nog." zei Kim. "Bedankt" en Amanda ging alvast naar Katleen's kamer om de gordijnen te sluiten en
een glaasje water klaar te zetten als haar vriendin wakker word en dorst kreeg, want de nachtverpleging leek hier nergens naar.
De deur gaat open en Katleen word slapend in bed terug gebracht.
Amanda zet zich op een stoeltje naast het bed en kijkt aandachtig naar Katleen.
Ze ademt zwaar maar regelmatig, een geluid waar je zo van in slaap zou vallen.
"Goedenavond beste bezoekers, het is 20u en bij deze is het bezoekuur afgelopen. Gelieve onze patiënten hun nachtrust te gunnen,
nog een fijne avond verder." klonk het door de luidspreker die in elke kamer staat.
"Moet ik je nu al alleen laten" Amanda klonk erg triest bij deze zin.
"Ik zie je morgen lieve meid" en gaf Katleen een kus op haar voorhoofd. "Slaapwel" en trok de deur zachtjes achter zich dicht.
Amanda loopt voorbij de balie om te zien welke uren ze morgen heeft. Ze hoort dat Kim en nog een andere stagair een gesprek
voeren over een belangrijke patiënt die net is binnengebracht.
"Wie is hier" vraagt Amanda. "Ik vernam net dat er hier iemand belangrijk is binnengekomen op de vloer" vertelt dat andere meisje.
"Weet je ook wie"? "Nee".. Amanda was erg nieuwsgierig wie er verbleef "Weet je welke kamer"?
"Ja" antwoorde Kim "Maar je mag nu op dit uur geen patiënten meer lastig vallen"! "Ik val niemand lastig, ik ga gewoon even
op controle" Kim kijkt niet echt zeker van de zaak naar Amanda.. Na even nadenken "Oke maar zorg dat niemand je ziet van de dokters
of verplegers want anders krijg je problemen" waarschuwt Kim. "Kamer 483" staat hier in het boek. "Oke" zegt Amanda "Fijne avond nog en tot
morgen" daarna verdwijnt ze in de donkere gangen op zoek naar kamer 483. Amanda vraagt zich af waarom ze dit eigenlijk wilt weten,
het is toch maar een patiënt gelijk een ander. Maar ze werd hierdoor aangetrokken alsof het zo moest gaan dat zij eropuit ging
om meer te weten te komen. Na even te zoeken denkt Amanda de kamer gevonden te hebben. Het is de enige kamer op de gang waar nog
licht onder de deur doorschijnt. Amanda houd halt voor de deur, twijfels lopen door haar uit, zou het het doen of zich beter omdraaien
en naar huis gaan. Binnen hoort ze iemand praten, een zache stem. Ze legt haar oor te luister en houd haar hand stil tegen de deur.
Heel zacht en stil hoort ze iemand zingen. Wat ze niet heeft gemerkt is dat de deur niet in het slot geklikt is en door het leunen tegen de deur gaat deze open.
Voor ze het beseft ligt ze op de grond met een pijnlijke val met voor haar een grote schaduw die op haar neerkijkt.
=======

xx

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiih sry mah da laatste is zoiets lomp en dus zooooooo grappig

mehr graag en danke voor et stukkiiiiiiiii

Whiii danke !
Ik ga proberen morgen stukje te plaatsen.
Enja dat laatste is echt zooo lomp,
mja uhm zelf meegemaakt
Nog iemand ? hahah


xx

jaa, oooeeh

wie is het??

Bill hea?? nie

als ik het goed heb geraden verdient dat een stukje vind ik ^^

xxx

Hihi wie weet
Zul je morgen wel lezen..

xx

wil stukiiiiiiiiiii

TIS MORGEN!!
VANDAAG IS MORGEN!!!!
*brainwasht*

haha
zimmer 483?
TOEVALLIIIGGG!
zingende zachte stem?
TOEVALLIIIGGG!
door de deur vallen?
TOOOOOEVAAAAAALLIIIIIIIGG
XDD

jaaa toevaliiiggg

Nee gewoon perfecte timing

xx

Hehe, tis keigrappig! xD
Da met da valle.. hihi heeeeel toevallig..
Jeej! Ik leef nog

Wanneer meer?
Tis al morge he!

-xxx-

stuksel bitte !!

x

lovesoooong are killiing meeeeeee

right knooooow!!

xxx

Nog ff'kez geduld

xx

pfff..

*kent da ni*

I could be brown, I could be blue, I could be violet sky!!

-xxx-

I could say that I don't caaaare
but the truth is I'd follow you everywhere!
I've been waiting such a loong loong time
don't you daaaaaaare to change your miiiiiind

xxx

it's a looong way to the top if you wanna rock'n roll!!

die welt erstarrt die sonne ist erfrorn

het is een nacht, die je normaal alleen in films zieetttt

xxx

Stukkie ?
Iemand

xx

jaaaa!!!!


xxxx

Hier komt ie !

Deel 3.

"Gaat het met je" hoort Amanda de schaduw vragen.
Ze probeert recht te staan en voelt dat iemand haar helpt ermee.
"Dankje" zegt ze en wrijft even over haar kleren uit. Dan pas kijkt ze recht voor haar uit. "Geen probleem" zegt een lieve stem.
Amanda's mond valt open. Ze kan niet geloven want ze ziet. Dit was onmogelijk, een droom! Amanda knijpt in haar arm "Auw".
"Wat doe je nu?" vraagt de jongen met het lange zwarte haar die zich wel ongemakkelijk begint te voelen door het staren.
"Ben jij Bill Kaulitz"? terwijl Amanda dit vraagt merkt ze dat Bill voor haar staat met enkel een t-shirt en een boxer.
Ze voelt haar wangen rood kleuren. "Ja dat ben ik" lacht Bill hij merkte dat ze zich schaamde en trok snel zijn kamerjas aan,
hij had niet gedacht op dit uur nog bezoek te krijgen.
"Hoe heet jij"? terwijl hij op het bed ging zitten. "Of heeft het vallende meisje geen naam" Amanda's wangen werden nog roder
dan ze al waren. "OMG natuurlijk moet dit nu met mij gebeuren" Ze nam even diep adem "Amanda".
Nog steeds kon ze haar ogen niet geloven. "Wat doe je hier in het ziekenhuis"? Bill draait zich naar haar toe en doet teken
dat ze naast hem op bed mag zitten. "Ik ben over een teddybeer gestruikeld op het podium. En heb daarbij men enkel verstuikt
door die beer en ze hebben me dadelijk naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis gebracht." Amanda luistert aandachtig en
verdrinkt terwijl in die mooie grote bruine ogen van Bill. "Maar nu moet ik een nacht hier blijven." hierbij beëindigt Bill zijn
verhaal. Amanda kan nog steeds niet geloven dat ze met Bill praat. Dé Bill ! Bill krijgt in de gaten dat Amanda naar hem staart en beweegt zijn hand voor haar gezicht. "Gaat het wel ?" vraagt hij lachend.
Nu kleuren haar wangen weer vuurrood ! Ohjee was ze echt zo aan het staren naar hem. "Wat moet ie wel van mij
denken." Ze wilt zichzelf nu zo erg klein maken.
"Hoe ben je eigl te weten gekomen dat ik hier verbleef?"vraagt Bill om de stilte te verbreken.
"Ik doe hier stage in het ziekenhuis" vertelt Amanda terwijl
ze naar haar handen kijkt. Net alsof ze een hele preek zou gaan krijgen. "Een collega van me vertelde me dat er een beroemdheid op deze vloer verbleef en ja zo kwam ik uit bij jou."
Bill lacht er zo schattig door en zet zich dichter bij Amanda.
"Weet je dat komt best goed uit" zegt Bill.
Amanda kijk hem raar aan, "Hoe bedoel je?" "Nu heb ik een prive-verpleegstertje" en geeft haar zijn liefste
glimlach cadeau ! "Oh ik smelt zo hard voor die glimlach" Amanda's hart gaat wild tekeer.
Ze geraken snel aan de praat samen en het klikt echt fantastisch goed. "Ik heb me in jaren nog nooit zo
goed gevoeld als nu.."spookte door Amanda's hoofd. Na een paar lachbuien gaat de kamerdeur opeens open.
Bill kijkt verschrikt op, de nachtverpleegster staat daar met een woedend gezicht!
"Wat heeft dit lawaai allemaal te betekenen.?"
Daarna wend ze haar blik op Amanda. "Ik weet nu al wat er gaat gebeuren."
"Amanda wat doe jij hier nog op dit uur?!" Ze kijkt even op haar horloge. OOh ze wist niet dat het
zo laat was eigl, en begint een excuus te vormen. Bill ziet dat ze zich er niet uit kan redden en zegt snel
"Ik vroeg haar even te blijven, het is hier zo stil en eenzaam.
En nu heb ik een leuke tijd met Amanda" en draait zijn gezicht naar haar toe met een vette knipoog !
"OMG knipoogde Bill nu net naar me?!" Ze kon niet geloven dat Bill dat had gedaan of zag ze spoken op dit uur?
De nachtverpleegster kijkt kwaad naar hun beide. "Mag ze nog even blijven" vraagt Bill op een smekende toon.
Ze kijkt Bill en Amanda aan en zucht dan.
"Oke alleen als je stil kan zijn dan mag ze nog 15min bij je blijven maar daarna verdwijnt ze naar huis!"
Ze verlaat de kamer en Amanda concentreert zich weer op Bill.
"Dankje om dat te zeggen, ik wist niet hoe ik mezelf hieruit kon redden." "Graag gedaan" zegt Bill en
vertelt nog wat verder. Helaas gaan die 15min zo snel om dat ze afscheid moeten nemen van elkaar.
"Dankje voor de leuke avond" zegt Bill. Amanda staat recht uit
bed en bedenk zich dat dit wel de enigste keer kan zijn dat ze met Bill heeft gepraat..
Net wanneer ze de deur wil uitgaan grijpt een warme hand haar arm. Ze hoort Bill's lieve stem vragen, of ze hem
morgen nog een bezoekje wil brengen en kijkt haar met een lief pruillipje aan. "Oh ik kan daar zo geen nee
op zeggen" en antwoord hem dat ze tijdens de pauze langskomt!
"Rust nu maar" en Amanda helpt Bill terug in bed.
Net voor Amanda de deur dichtdoet en de kamer verlaat wenst ze Bill nog een fijne nacht toe en zwaait "Tot morgen".
Tijdens het ronddolen door de zwarte gangen op weg naar huis beseft Amanda pas goed wat ze net heeft meegemaakt.
"Bill ?"
"God, wie zal mij ooit geloven, ik kan het zelf amper
geloven!"
=======

Have fun !!

xx

haa, ik was juist xD

leuk leuk

xxx

*applausje* voor Joyce

xx

oooooooooooooooooooooooh, Bill is weeer lief =)

Bill is altijd lief hihih

xx