Droom!! [SA]

van Toms Teddybär vr apr 11, 2008 9:18 pm

Don't Kill me, ik heb een serieuse Sa gemaakt, met zelfs een boodschap onderaan.
Tut mir leid, maar ik ben best wel een beetje trots op deze Sa, please don't kill me if you don't like it,
but leave a comment, maybe I can change somethings -is in een Engelse bui- bounce

Droom

Bill roept me op het podium, ik kan het gewoon niet geloven. Ik sta langs DE Bill Kaulitz der letzte tag te zingen. Ik weet dat er ontelbare meisjes zijn die zich in mijn plaats wensen. Naar mijn gevoel is het liedje veel te snel gedaan. Al gauw word ik door een bodyguard het podium afgeleid. Hij vertelt me dat ik na het concert hier terug wordt verwacht. Ik knik goedkeurend . Ik loop de zaal weer in en probeer me een weg te banen naar mijn vrienden. Na veel wringen en duwen lukt het me en sta ik terug van voor. Wanneer Bill me opmerkt lacht hij breed. Luidkeels zingen we, ik en mijn vrienden, met alle liedjes mee. We springen op en neer, links, recht, tot grote ergernis van sommige meisjes, aangezien we nogal groot zijn. Na het concert neem ik afscheid van mijn vrienden en haast me backstage. Zenuwachtig kijk ik om me heen. Niet wetend wat ik moet doen blijf ik staan op de plaats waar ik verwacht wordt te staan. Niet veel later loopt er een goed gebouwde man op me af. Hij staat recht tegenover me en kijkt op me neer. Ik voel me klein, beïnvloedbaar, bang. Bang van de man. ‘Meekomen!’ beveelt hij. Vol van schrik volg ik hem. Gangen door, trappen op en af, deuren gaan open en dicht. Uiteindelijk duwt hij me een klein kamertje in waar alleen Bill zit. Dit had ik totaal niet verwacht. Misschien heel Tokio Hotel, of David, of wie dan ook. Maar niet Bill, Bill absoluut niet. Wat wil hij van me? ‘Ik wou je nog eens zien.’ stamelt hij. Verbaasd kijk ik hem aan. Ik kijk achter me, om te checken of hij het wel tegen mij heeft. Wou hij mij zien? Bill lacht om mijn reactie. Ohw gezellig, een beroemdheid dat mij uitlacht. ‘Ik heb het tegen jou hoor.’ Lacht hij nog eens. Ik kijk naar hem, en voel hoe mijn hart smelt. ‘Je kan heel goed zingen, en je lijkt me een toffe meid.’ ‘Lijkt? Dat ben ik.’ zeg ik sarcastisch. Het ijs is gebroken. We raken meer en meer in een gesprek verwikkeld en letten niet op de tijd. Na zeker 2 uur komt David melden dat Bill nu echt door moet gaan. Tot grote spijt geeft Bill toe. ‘Mag ik nog even afscheid nemen?’ vraagt Bill aan David. ‘Je krijgt 3 minuten.’ En weg is hij. ‘Ik vond het zeer fijn met je, zou ik he nummer mogen hebben?’ vraagt hij verlegen. Ik sta op van de zetel en plant me langs hem. Ik pak zijn gsm en typ mijn nummer er in. Wanneer ik zijn gsm terug geef kruisen onze ogen elkaar en blijven hangen. Hij pakt mijn gezicht vast en…
‘Tuut Tuut Tuut!’ ‘Mhaa, kut wekker’ mompel ik. Ik zet me recht en kijk in de bruine ogen van Bill.

Het leven is geen droom, je kan je droom wel leven en beleven